GECE

KARANLIK ODA

Gözümü açtığımda ilk birkaç dakika ne olduğunu hatırlayamadım ve endişelenmeye başladım. Sonradan neler olduğunu hatırlayınca bu endişem son buldu.Bulunduğum odada ışığın geçebileceği tek bir cam yoktu o yüzden büyük ihtimalle bodrum katındaydım. Bu sefer kimin beni buraya getirmiş olabileceğini düşünürken kafamdaki seçenekler bir bir elendi ve ben bir sonuç bulamamıştım. Birden kapı açılınca irkildim ama bunu karşımdaki kişiye belli etmemem gerekiyordu kim bir seri katilin kapı sesinden korktuğunu  düşünmesini istemiyordum.  Kapı açılınca içeri odamda gördüğüm adam girdi. Ama bu sefer tek bir farkla sağ elmacık kemiğinin üzerinde küçük bir X işareti vardı. Bıçakla yapılmış gibiydi. Bana canımı almak istermiş gibi bakıyordu. Büyükbabam sayesinde neredeyse herkes bana öyle bakıyordu zaten. Aramızdaki sessizlikten rahatsız olduğum için ilk konuşan kişi ben oldum.

-" Eee… neden getirdin beni buraya?''

-" Canım istedi."

-" Gerçekten sadece bunun için mi?"

-" Evet"

O daha yeni varlığını fark ettiğim sandalyeyi bana ters bir şekilde koydu ve bana ters bir şekilde oturdu. Ben ise bu tavrına gıcık olmuştum.
Sinirimi ifade eden bir ses tonuyla konuşmaya başlayınca o sanki bu durumdan zevk alıyormuş gibi sırıtmaya başladı.

-" Eeee napıcaksın bana ?önce ses tellerimi söküp mü öldüreceksin yoksa direk boğazımımı keseceksin?"

-" Bilmiyorum paşa keyfim hangisini isterse , ama önce seninle konuşmamız gerekenler var."

Tek kaşımı kaldırarak ve çoktan bileğime bağlanmış olan ipi çözdüğüm için kollarımı göğsünün altında birleştirdim. Ellerimi çözdüğüm için bir az şaşırmış ifadesi şu an yaşanan olaydan zevk almama sebep oldu.

-"Eee… ne söyliyecek mişim ben?"

-" Sen ellerini hangi ala çözdün?"

-" Bilincim yerine ilk keldiği anda."

-" Nasıl yaptın bunu?"

-" Tecrübe diyelim, ama artık ne söylemem gerekiyor onu söylede kurtulup gideyim."

-" Kurtulacağını nereden biliyorsun?"

-" Canım ben Cemre Karayım bana hiçbirşey olmaz."

-" Demek annenin babasının soy adını kullanıyorsun , peki neden?"

-" Ben paşa keyfim ve kahyası öyle istedi."

-" Tamam tamam sinirlenme küçük hanım."

-" İddiaya varım ben senden küçük değilimdir ya aynı yaştayız yada bir yaş fark var."

-" Kaybettin."

-" Kazandım."

-" Tamam sen öyle sanmaya devam et , bu sırada bizde Badeyle oyun oynayalım."

Oturduğu sandalyeden kalkarken aklımda  bir şimşek çaktı o an şaşkınlıktan donup kaldım resmen " Badeyle." Demişti ama Bade ölmüştü. Yoksa ölmemişmiydi. O kapıya doğru ilerlerken ayak bileklerimdeki bağı çözdüm ve hızlıca yanına gidip bileğini tuttum.

O bu yaptığım harakete çok şaşırmış olmalı ki bakışları bir bana birde bileğini tuttuğum elim arasında gidip geliyordu. En sonunda şaşkınlığını üzerinden atabildiğinde konuşmayı o başlattı.

-" Sen ne yaptığını sanıyorsun?"

-" Sence ne yapıyor olabilirim?"

-" Neden beni tutuyorsun?"