သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကိုကယ်တင်ခြင်း

1.2K 135 1
                                    

Chapter 29
ယင်းချန်း လူသတ်မှုကျူးလွန်ခဲ့တယ်

ရှုနဉ်က သူချန်ဟွေ့ကို ဖမ်းမမိနိုင်ဘူးဆိုတာကို တွေ့လိုက်သည့်အခါ ယင်းမင်ကျန်း၏အခြေအနေကို စစ်ဆေးရန် ဆေးရုံခန်းဘက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်သည်။

ယင်းမင်ကျန်းက သူ့လည်ပင်းကို ပွတ်ရင်း ချောင်းဆိုးနေရင်း သူ့မျက်နှာမှာ အနီစက်တွေပေါ်လာသည်။

“မင်ကျန်း မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား”ရှုနဉ်က သူနာပြုကိုခေါ်သည့် ခလုတ်ကို ဖိထားပြီး ထပ်ခါထပ်ခါ နှိပ်နေသည်။

ယင်းမင်ကျန်းက ခေါင်းခါလိုက်သည်။သူ့မျက်လုံးများက ချောင်းဆိုးထားရသောကြောင့် မျက်ရည်ဝဲနေသည်။သူက နုနယ်သည့် elf (နတ်သူငယ်)တစ်ကောင်ကဲ့သို့ လှပလွန်းနေ၏။

“အဆင်ပြေပါတယ်”သူကတိုးတိုးလေးဖြေလိုက်သည်။

“ငါ မနာပါဘူး”

ရှုနဉ်က ဖိထားသည့်ခလုတ်ကို လွှတ်လိုက်သည်။ သူခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားပြီး ပြောလိုက်သည်။

“ငါတောင်းပန်ပါတယ်”

ယင်းမင်ကျန်း၏မျက်လုံးများက ရှုပ်ထွေးမှုကိုဖော်ပြနေသည်။

”ဘာလို့တောင်းပန်တာလဲ။”

ရှုနဉ်ကပြောလိုက်သည်။

”ငါမင်းကိုကောင်းကောင်းဂရုမစိုက်နိုင်ခဲ့ဘူး။”

ယင်းမင်ကျန်းက စကားမပြောဘဲ ရှုနဉ်ကိုသာစိုက်ကြည့်နေသည်။ခဏအကြာ၌ သူပြောလိုက်သည်။

“မင်းငါ့ကိုဂရုစိုက်ပေးစရာမလိုပါဘူး ငါတို့က အတန်းဖော်တွေပဲလေ”

ရှုနဉ် အံ့အားသင့်သွားသည်။ ထို့နောက် သူခေါင်းငုံပြီး ကုတင်အစွန်း၌ တိတ်တိတ်လေးထိုင်လိုက်သည်။

အရင်ကလည်း ယင်းမင်ကျန်းက သူနှင့် စကားအများကြီးမပြောပေ။အခုတော့ ရှုနဉ်က “အတန်းဖော်ပဲ” ဟု သူပြောလာပြီဖြစ်သည်။

ထိုအရာက ရှုနဉ် သူ့ကို ဂရုစိုက်တာကိုမလိုချင်တာကြောင့်များလား။

ဖြစ်နိုင်တာက သူမိသားစုကပဲ သူ့ကို ဂရုစိုက်ပေးတာကိုလိုချင်တာလား။

သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကိုကယ်တင်ခြင်း Where stories live. Discover now