KORUYUCU | BOYNEXTDOOR [+𝟏𝟖]

16 ~Neden?~

Sanghyuk hızla kapıyı açarak Jaehyun'u da içeri aldı ve onu bekletmeden alçıdaki kolundan montunu çıkarmasına yardım etti.

''Sen beni bu kadar seviyor muydun yaa?''  diye sordu Jaehyun dalgasını geçerek.

Bu sorusuna karşılık Sanghyuk onun arkasına sert bir şekilde vurmuş ve ''Kapa çeneni''  deyip gülmüştü.

İçeri, oturma odasına geçtiklerinde Sanghyuk onu önce kanepeye oturtup sonra da ensesinden kavrayarak yavaşça kucağına yatırıp saçlarını okşamaya başladı.

Jaehyun, ''Şimdi seni bir ay boyunca beceremeyecek miyim?''  diye sordu, sanki sorusu çok masummuş gibi zavallı bir tavır takınarak.

Sanghyuk eğilip onun kulağını hızla ısırdıktan sonra Jaehyun'un çığlığını da alıp konuşmaya başladı;

''Yeterince dinlendiğine göre artık konuş bakalım''

''Efendim bebeğim? Neyi konuşayım??''

''Lee Sohee'nin kim olduğunu sormuştum ya hani?''

''Ama dinlenemedim ki daha''

''Ah hadi ama mızmızlanmasana seni sahtekar!''

''Aaaah tamam be anlatıcam... Bu aslında benim için oldukça özel bir konu...''

Jaehyun başını Sanghyuk'un kucağından kaldırarak doğrudan onun meraklı gözlerine bakıp derin bir nefes çekmişti.

''Lee Sohee benim en yakın arkadaşlarımdan biriydi, ama öyle bir yakınlık değil yani en yakın böyle en en çok yakını...''

''Anladım Jae, devam et lütfen''

Jaehyun yeniden nefes çekip Sanghyuk'un ellerini tuttuktan sonra gözlerini içindeki burukluk eşliğinde yere indirdi.

''Ama sonra o intihar etti Sanghyuk! O çatıda ikimiz birlikteyken birden bire kayboldu, gözümü kırpana kadar gitmişti...''

''N- Nasıl yani??''

''Nedenini asla bilemedim, söylemedi, koşar adımlarla çatıya çıktığında onu durdurmak için takip ettim ama ondan uzak durmamı söyledi, atlayacağını söyledi.. Şaka sandım Sanghyuk! Hepsini şaka sandım! Birden bire oradan başkaları çıkacak da benimle ilgili herhangi bir şeyi kutlayacaklarını sandım, anlıyor musun Sanghyuk?!''

Sanghyuk, Jaehyun'un dolan gözleri karşısında dehşetle ona bakıyordu.

Oldukça mutlu görünen, çok sevdiği sevgilisinin bütün bunları yaşamış olması onu içten içe rahatsız etmiş ve kendisi bile o anda ölmek istemişti.

Jaehyun, istemsizce akan gözyaşlarını gizlemeye çalışsa da başarılı olamıyordu, yalnızca kafasını eğip duygularını kontrol etmeye çabaladı.

Sanghyuk buna dayanamıyordu, Jaehyun'un daha önce ağladığını hiç görmemişti. 'Jaehyun, Sohee'yi gerçekten seviyor olmalıydı' diye geçirdi içinden.

Bir süre sonra kendisi de yanaklarının ıslandığını hissetti.

Jaehyun'un yüzünü elleri arasına alıp gözyaşlarını silmesine yardım etti.

Jaehyun, Sanghyuk'a duygusal yönünü göstermek istemiyordu bu nedenle burnunu çekip gülümsemeye çalıştı.

''Ah öyle işte, keşke hâlâ hayatta olsaydı, sizi de tanıştırırdım hem''

Sanghyuk da kendi gözyaşlarını silerek onu kolları arasına aldı.

''Üzülme Jaehyun, umarım şuan yukarıda çok mutludur, inan bana''