GÖRÜCÜ

5.Bölüm

10.20
Kalktım odada o yoktu.Çok umursamadım odadaki valiz gözüme tekrar ilişti ve hemen içini açıp bir kıyafet almak için bir çırpıda yataktan kalktım dün gece elime geleni giymiştim ışığı bile açmadan ama şimdi ne giyecektim? Valizin içinde güzel kıyafetler vardı ve belli ki hepsi markaydı.Bir elbise aldım ve banyoya girdim.Elbise beyaz ve siyah kuşağı olan diz altı bir elbiseydi en sadesi bu olduğu için bunu seçtim ve saçımı taradım odadan çıkmak ve çıkmamak arasında kalmıştım ki o an kapı çaldı.Kapının çalması ile irkilmiştim gidip kapıyı yavaşça açtım karşımda benim yaşlarımda zayıf bir kız duruyordu.
-Kahvaltınızı odaya mı getirelim inmek ister misiniz?
-Yok teşekkür ederim yemeyeceğim
-Kerem Bey'in kesin emri var yalnız
-Kerem Bey kim?
-Baran Bey'in babası
-Baran?
-Şey Efendim
-Tamam kusura bakmayın Baran benim eşim biraz uyanamadımda
-Anlıyorum peki kahvaltınız
-Ben inerim teşekkürler
-İyi günler bir ihtiyacınız olursa ben hemen gelirim
-Teşekkürler
Allah'ım evlendiğim adamı sordum onun babasının ismini demin öğrendim.Yaşadığım şey bir rüyaysa veya kabus ise acilen uyanmam lazım acilen.
11.35
-Alo
-Buyrun
-Ben bir şey soracaktım
-Tabii ki size nasıl yardımcı olabilirim?
-Baran nereye gitti acaba?
-Efendim bize bir bilgi vermedi sabah erkenden çıktı
-Tamam teşekkürler
Aman canım belki de beni bırakıp gitmişlerdir.
"Kapı çaldı"
"İrkildim"
Yavaşca kapıyı açtım ve karşımda Sinem Hanım duruyordu ufak bir şaşkınlık ve hayal kırıklığı ile kapıyı ardına kadar açtım.
İçeri girdi.
-Günaydın Ayçinciğim
-Günaydın
-Uyuyorsumdur diye rahatsız etmek istemedim
-Yok uyumuyordum
-Anladım canım ben sana bir şey söylemek için gelmiştim aslında
-Buyrun
-Birazdan yemeğe gideceğiz sonrada yola çıkacağız
-Tamam
-Ben sana elbise aldırdım birazdan giyersin diye
-Tamam giyerim
-Evimize geçince seninle bol bol konuşuruz kızım
-Tamam Sinem Hanım
Kadın biraz bozulmuş gibiydi ama daha ilk defa konuştuğum birine ne diyebilirdim ki Sinem anne mi?Midem bulandı
"Kapı çaldı"
Elbisem geldi diye ne kadar da mutlu olmuştum.
-Kızım
-Sinem Hanım
-Bir şey mi oldu yüzün düşük
Daha ne olabilir ki
-Yok ben elbiseyi beklerken banyo yapayım diye düşündüm de şampuan yokmuş
-Olmaz olurmu kızım bir telefon et sana en pahalıları gelir
-Tamam ederim
-Ben elbiseni getirdim benim odama bırakmışlar o kadar da demiştim Ayçin Alamak adına diye ama
O an kan beynime sıçradı bu kadın iyimiydi yoksa iyiymiş gibi mi gözüküyordu.
-Yanlış bırakmışlar
-Evet al kızım sen bunu saat 15.30 da hazır ol
-Tamam Sinem Hanım
Kadın bir git artık
-Çok şık ol oğlum seni beğensin
-Sinem Hanım bakın oğlunuzun beni beğenmesi zerre umrumda değil bu evlilikte bu akşamki gibi umrumda olmayacak sizi kırmak istemiyorum ama sabrımın sınırlarındayım oğlunuz beni beğensin veya beğenmesin beni istesin veya istemesin bu benim sorunum değil siz benim bu evliliği istemediğimi ve zorla evlendirildiğimi biliyorsunuz ve lütfen benim bir deli olduğumu varsayın ve bana öyle davranın çünkü karşınızdaki deli her şeyi ama her şeyi yapabilir
-Tamam sakin ol söylemedim farz et
-Lütfen çıkarmısınız
-Akşama geç kalma
Allah'ım deliricem olmaz ben bunlarla değil bir ömür bir dakika bile geçirmek istemiyorum.
14.30
Daha elbiseye bile bakmadım.
Gitmesem ne olabilir?
Ama şu an babamla aynı şehirdeyim beni keser
Ben dün nikah masasında kesildim bile babam kesse kaç yazar
Ama şimdi gitmessem ayıp olur
Onlar beni alırken kız istemiyor ayıp olur mu demediler ama
Biraz daha böyle durursam kafayı yiyeceğime eminim şimdi hazırlanıcam ve saatlerdir kurduğum planıma başlayacağım.
15 dakika içerisinde ne kadar güzel olabilirse bir insan o kadar güzel olmuştu Ayçin
Çünkü planı Sinem Hanımında dediği gibi kendine onu beğendirmekti ama burda kazanan o değil Ayçin olacaktı.