Hayır, günler değil, yıllar geçmiş. Ama yıllarda aynı günler gibi geçmiş. İnsan özleyince anlarmış aşkı. Ya özlemini giderirse aşk kalır mıydı?
Hatırladım.
Sadece hatırladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zil çaldı.
Küçük bedenler sınıflarına koşuşturuyordu. Bende sınıfıma gidiyordum o küçük bedenlerin arkasından. Dolmuş olan şarjımı onlara aktarmak için.
Kapının önünde bekledim bir süre. Bütün öğrenciler girsin, hiçbiri geç kaldığı için mahçup olmasın diye.
Sanırım son öğrenci de girdi, diye düşündüm. Bende onun arkasından girip kapıyı kapattım.
Bazıları çok mutlu, bazıları korkmuş olan çocuklara baktım. Yaklaşık 15 yıl kadar önce, tam hatırımda değil, bende mutlu çocukların arasındaydım. Gerçi bunlar 2. Sınıf öğrencisiydi, ben burada 1. Sınıftan bahsediyorum, garip. Öğrencileri böyle görmek beni 1. sınıf yıllarıma götürdü birden. Veya bir şeylerin başladığı herhangi bir yere.
Hepsine tek tek baktım ve masama doğru ilerledim.
"Vay be" dedim sessizce. Çocuklardan bazıları kafalarını kaldırıp bana baktılar.
"Günaydın"
"Sağol"
Sınıfta derin bir sessizlik oluştu.
Tam konuşacağım esnada, kapı tıklatıldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
