HARLANAN ATEŞ

KARAR

Uzun zaman olmuştu babamı ve ablamı kaybedeli . Ben onların yokluğunun acısını yenmeye çalışırken bir anda adam tüm yaramı deşmişti . Sakin kaldım  Gerçekten çok yorgundum . " Bunları sonra konusalım şimdi uyu" dedim uykulu bir sesle .

"İyi geceler Aden "
"İyi geceler Arel"

                   <⁠(⁠￣⁠︶⁠￣⁠)⁠>

Sabah 8:36

Birinin beni dürtüklemesiyle
Uyandım . Anam!
Elime telefonu alıp saate baktım 8: 36 mı???
İşe geç kalmıştım . Hemen üstümü giyindim çantamı topladım . Annemin yanına mutfağa uçtum ki ne göreyim

Arel hala buradaydı ve kahvaltı yapıyordu .
Annem resmen kendi çocuğu gibi bakıyordu yani kıskandım açıkçası .

Ayakkabılarımı giyinirken  Arel mutfakta el salladı . Bu adamın
Mafya olduğuna inanmak zordu .

Beyefendi bizim eve bir güzel çöreklenmişti . Taksiye bindim.
Uzun sürmedi .

Geldiğimde koşarak hastaneye gittim . Kızlara selam verip odama gittim .

Küçük ponpon tokalı bir kız girdi içeri annesiyle. " Neyin var bakalım fıstık "dedim güler yüzle .  Annesine döndü " anne sen söyle " utangaç kızzz

 
Öğle arası olmuştu ben yemeğimi dışarıda yedim ve oturmaya başladım. Kapının önünde gözüm geziniyordu ki mavi araba .. Arel gelmişti . Arbadan indi ve buraya doğru gelmeye başladı . " Benimle geliyorsun " dedi . Kafamı olumsuz anlamda salladım " olmaz hastalarım var" dedim ama dinleyecek gibi durmuyordu .  " Yarım kalmış bir intikam almamız gerekiyor" 
Konudan tuttu ve beni sürüklemeye başladı . " Bu mu senin adamlığın! dedim  .

Konu bıraktı ve arabasına ilerlemeye başladı . Bende hastaneye girdim . Belimde bir el hissettiğimde Arel beni almış koşarak götürüyordu . Tekmeledim ama zalimin çocuğu bırakmıyordu .

Arabanın arka koltuğuna beni attı ve kendiside arabaya binecekti . Fakat benim kafam çok bastığı için arabanın kapısını açıp koşmaya başladım.

ADEN! 

Gülmeye başladım ve arkamı döndüm. "Hastaneye çıktığımı haber vereceğim"

Arabaya bindim . İkimzide konuşmuyorduk . konuşma  başlattım . " Neden bana yardım ediyorsun ? Daha doğrusu bu adamı tanıyormusun ?' Bu adamla geçmişte arkadaştık" diye konuşmaya başladı . " İşler istediği gibi gitmedi  ve .. ailemden intikam aldı. " Sesi sonlara doğru kısıldı . " Peki benim babam ve ablamdan ne istedi bu adam! diye bağırdım .

"Baban ve o pis Pamir arasında bazı olaylar varmış . Öğrendiğimiz bu .  Şuan uzaktan işimizi bitirmeye çalışıyor ama  buna izin vermeyeceğim. Benim yanımda olduğun sürece bazı tehlikelerle karşılaşacaksın. Buna hazırmısın ? Bu yoldan geri dönmezsin ". " Aklım almıyor babamın o herifle ne işi olabilir . Ben bilmiyorum ne yapacağım " dedim duygularımı şuan için yönetemediğimden sustum .

Aradan çok geçmeden konuştu .
" Silah tutacaksın, buna alış "
Doktor olan bir kadın silah tutabilirmiydi? Yüreğinde ki acı silah tutunca daha da körüklenmeyecekmiydi ? Bu adam beni aydınlatıyor muydu yoksa iyice dibe mi gömüyordu anlamamıştım .
" Çocuk doktoruyum ben " dedim
" Annenle konuştum doktor olduğunu biliyorum "  dedi .

Neden ben onun hayatına dahil olmuştum . Ve oda benim hayatıma dahil olmaya çalışıyordu .

"Annem herkese çok çabuk güvenir "dedim . Bunu neden söyledim bilmiyordum .
" Ona birşey olmasına izin veremem "  uzun bir sessizlik oldu . " Bende ailemi koruyamadım"
Dediğinde etraf bulanıklaşmaya başlamıştı .

Gözyaşımı sildim.  " Başıma her ne gelecekse umrumda değil . Ucunda ölüm de olsa bile bile gitmeye hazırım"dedim

Tebessüm etti .

YOLUNDAN DÖNEN ADAM DEĞİLDİR !

kısa süre sonra araba durdu .
Araban indik ve etrafa bakınmaya başladım. Siyah uzun bir bina yanında sıraya dizilmiş bir sürü araba vardı.

Arel parmak izini okutup içeri girdi ardından bende girdim . Kapıda bekleyen güvenliklere beni tanıttı ve asansöre bindik.

13. Kata çıktık .

Arel koluyla beni gideceğimiz yöne yönlendirdi . Gerçekten bayağı büyük bir yerdi .

Aklıma evinden çıktığım zaman geldi .

Silah sesi iki el

" O gün evinden çıktığım gün
Silah sesleri duydum ne olmuştu ?

Soruma uzun süre sonra cevap verdi .

" Pamirin adamlarının bir kaçının icabına baktık "
Yutkundum .
" Anladım" dedim.

" Sevebilecegin bir adam değilim "dedi beklemediğim bir şekilde

" Bir elim kandan çıkmaz benim"

Kafamı salladım . Eli kandan çıkmayan bu adam benim elimi de kana bulayacaktı . Hayır ben kendim ellerimi kana bulayacaktım .

" Açsan yemek ye ilk önce"
Dediğinde " aç değilim " dedim .

" Bu gece eve gidebilecek miyim ?

" Zamanının çoğu burada geçecek söz veremeyeceğim . Ehliyetin varmı" kafamı salladım .  Eskiden Babamın arabasını sürerdim . Arabam yoktu .

" Sana araba ayarlayacağım gidip gelmen için "

Gülümsedim " teşekkürler "
Biz konuşurken sarı saçlı siyah gömlekli bir adam yanımıza geldi.

"Selam Piril" piril mi demişti bu adam Arele . Gülmemek için dudaklarımı bastırdım .

"Hoşgeldiniz kimdir bu hanımefendi" diye bakışlarını bana yöneltti. " Aden ben "
Dedim . Arel açıklama yaptı "bundan sonra bizimle olacak onu hazırlayın hiçbir yönden eksik olmayacak"

Ve ekledi.

" Birdaha piril dersen ağzına sıçarım oğlum adam ol"

Bu sefer kendimi tutamadım güldüm.

" Biz bu kızla çok iyi takım oluruz " deyip göz kırptı .

" Adınızı öğrenebilir miyim" diye sordum.

"Murat ben"

İyi bir ikili olacaksınız deyip güldü Arel .
İlk defa bu kadar içten güldü Gülüşünde kayboldum . Bir insana gülmek bu kadar mı yakışırdı...