Sisu

Bölüm_3_

“Anlatamadıklarımı anlamalarını bekliyorum...”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Grupdan çıkıp telefonu komodinin üzerine bırakdım o sırada fark ettiğim şey afallamama sebep olmuştu.
Ben kendime verdiğim sözü unutmuştum kimseye günemiyceksin diyen ben bu grubdakilere fazlasıyla güvenmiştim öyle ki Kaan meselesini bile anlatmıştım.
Anlaşılan frene basmanın zamanı gelmişti yoksa kendimi fazla kaptırırdım.

Oysa ben çoktan kendimi karptırmıştım.

Saçltımı düzelterek merdivenlere adımladım hesaplarına göre evden çıkmışlardı bende planımı uygulamaya koyabilirdim
Salona ve mutfağa baktığımda gittiklerini anladım evde bugün Fatma ablada yokdu  söylediğine göre oğlu hastaymış o yüzden gelmiyecekmiş.Hoş işime gelirdi zaten odamdan getirdiğim malzemelrle mutfağa ilerledim ses kayıt cihazını buzdolabının üzerine yerleştirerek çalıştırdım.Mutfakdan çıkarak salona geldim bir diğer ses kayıt cihazını kplduğun altına bantla yapıştırdım ve kayıt tuşuna bastım.Kaldı üç yer.
Elimde kalan ses kayıt cihazını alıp annemin çalışma odasına çıkdım masanın altındaki boşluğa ses kayıt cihazını bantladım.Babamın çalışma odasında aynısını yapıp yatak odalarına geçdim yatağın altına ses kayıt cihazını bantla yarak oradada işimi bitirdim.Aşağı katta olan bilgisayar odasına girerek azda olsa biraz bildiğim Hacer bilgilerimle son bir saatlik kamera kayıtlarını bir önceki günki aynı saatte olan kayıta kopyaladım dün ne olmuşsa bugün bu saattede o olmuş olarak gözükecekdi.Zekiyim ha.

Geri odama dönerek yatağıma uzandım kitalığımdan aldığım kitabı okumaya başladım.

Kan çanağına döndüğüne emin olduğum gözlerimi önümdeki kitapdan çekerek telefonumun ekranını açtım ve saate baktım.

01.30

Saatlerdir kitap okuyordum ki zaten kitapda bitmişti kitabın sayfasını kapattığı da acıkdığımı fark ettim gizli yiyecek dolabına yöneldim böyle durumlar için aldığım konserve ürünlerden balıklı salatayı açtım ve plastik kaşıkla yemeye başladım evet aşağıya yemek yemeye gidebilirdim ama bu saatlerde annemle babam çalışma odalarındaydı ve eğer koridorun ışığını yakarsam azar yerdim bide üstüne ceza verirlerdi.
Yemek yerken telefonumu elime alarak gruba girdim hala uyumamışlardı.

Bizim Fakirhane

Nehir:kerem seni öldürürüm çocuk!.
Yağız:yine ne oldu?
Nehir:ne olucak kerem  kremalı tatlımı yemiş.
Kerem:çok güzeldi valla yemessem ölürdüm.
Arda:mal yiyincede ölüceksin.
Kerem:olsun yiyipde ölen bari.
Nehir:ya daha ne konuluyom sen.Haysiyetsiz.
Siz:Haysiyetsiz?
İdil:küfür seviyen diplerde ve.
Kerem:her neyse napıyonuz.
İdil:Yemek yiyorum.Siz?
Yağız:film izliyordum.
Arda:bende yemek yiyorum.
Nehir:tatlı yapdım yine.Şimdide oturuyorum.
Kerem:Asena sen napoyon?
Asena:ilaçlarımı içiyordum.
Arda:ilaç mı?
Nehir:gribmisin?
Asena:yok ya benim devamlı bir hastalığım varda onun için içiyorum.
Yağız:ne hastalığı ismi ne?
Asena:Ben sinir hastasıyım ilaç kullanıyorum.
İdil:ne!.İlacın dozu ne?
Asena:en yüksek dozda.
Kerem:bu hastalık ne zmandan beri var.
Asena:çocukluğumdan beri var her geçen günde dozu artı ve son nokta en yüksek dozdayım işte.
Yağız:peki krizlerin falan oluyor mu?
Asena:eğee çok sinirlenirsem ilaçlar bile beni sakinleştiremiyo o zamnlarda kötü şeyle oluyo işte.
Kerem:mesela?
Asena:en sonki krizim bir buçuk ay önceydi ve ben annemi bıçaklamıştım.
Arda:geçmiş olsun Asena üzüldüm.
Yağız:aynen geçmiş olsun.
İdil:böyle birşey beklemiyordum be.Geçmiş olsun Asena.
Nehir:gülüm ya geçmiş olsun inşallah iyileşirsin.
Kerem:asenaaşkım her ne olursa olsun bir yanındayız aramızda kilometreler de olsa.Geçmiş olsun.
Asena:saolun.İnşallah atlatırım.
Asena: neyse moral bozma yok ya ben sizin göz renklerimiz merak ediyorum ya hadi gözlerimizin fotoğrafını Atalım.
Kerem: tamam geliyo.
Kerem: