Last Song

Gül, Beyaz Gül

Saatler geçiyordu, ameliyat hanenin önüne gelmiş on genç içerideki canlarından bir parçayı dışarı sağ salim çıkabilmesini istiyorlardı. Baekhyun'un ağlamaktan gözleri şişmiş yere oturarak ameliyat hanenin kapısını izliyordu.
İçini bir korku sarmıştı, nesef alamıyordu belki de bu korku nefes almasını engelliyordu.
Jongin ameliyata alınanı saatler geçmişti ne içeriden biri çıkmıştı ne de onlara bir haber veren olmamıştı.
Baekhyun oturduğu yerden kalkarak Ameliyat hanenin kapısına yaşlandı. Kapı açılsa içeriden sevdiği adam ile ilgili iyi bir haber veren olsa diye dualar etmişti. Böyle beklemek onun canını çok yakıyordu.
Elinden bir şey de gelmiyordu. Düşünceleri arasında Jongin'in geçen gün çok ağrısı olduğunu söylediği ve Baekhyun dan şarkı söylemesini istediği ardından ağrılarının geçtiğini söylemişti. Ciddi değildi biliyordu, ama bir umut dedi Baekhyun bir umut.

"Gitme, kal
Gitme, kal
Yada beni de yanına al da
Kalmayayım bir başıma bu diyarda
Sensiz olamam yapamam beni de al yanına
Kokun artık yok buralarda duyabilmemin bir yolu var da
Korkuyorum  çok
Bitiriyorum aklımı derdim çok büyük anla
Kalbim her tekledigi anda
Heycan basıyor umudunla
Gelemiyorum sana
Ne yapayım bana
Bi anlatın ama
çaresi yok daha
Yanıyor yanıyor yanıyor
ıçerde kanıyor kanıyor kanıyor
Sensiz
Yanıyor yanıyor yanıyor
İcerde  kanıyor kanıyor kanıyor
Kalbim
Gitme, kal
Gitem, kal
Yada beni de yanına al da
Kalmayayım bir başıma bu diyarda
Sensiz olamam yapamam beni de al yanına
Senin kollarında
Başlayan sabahlara
Biten gecelere
Doyamadım hala
Huzur buldugumda kıskanırmış işte hayat
Garip ama sen nolur üzülme artık
Değilsin yanlız
Bu bir veda değil
Mutluyum inan
Anladım bir şanstı bu
Aşkınla dolu
Bir gün bile bir ömür yeter bize
Gitme, kal
Gitem, kal
Yada beni de yanına al da
Kalmayayım bir başıma bu diyarda
Sensiz olamam yapamam beni de al yanına."

"Hadi sevgilim, bak senin için bir şarkı daha söyledim. O gün ağrılarının geçtiğini söylemiştin şimdi de geçsin ağrıların, çık gel lütfen ben dayanamıyorum."

Kalbi ağrıyordu, gerçekten ağrıyordu. Dizlerinin üzerinde daha fazla durmadığında yere oturdu.
Yanına gelen Yixing onu yerden kaldırıp sandalyelerden birine oturtarak yanına oturdu.
"Baekhyun geçicek hepsi Jongin çıkacak o ameliyat haneden, hepimiz biliyoruz o çok güçlü. Sadece biraz daha sabredelim."

"Yixing ben yapamıyorum, ona bir şey olacak diye aklım çıkıyor.  Ona bir şey olursa ben yapamam devam edemem. Ben daha önce çok fark etmemiştim, edememişim ama ben ona çok bağlanmışım yixing ben... ben onsuz nasıl devam ederim."

"Baekhyun çıkart şu düşünceyi aklından ona bir şey olmayacak."

Bu sırada Yanlarına Junmyeon geldi, baekhyun'un saçlarını okşayıp ona güç vermek istercesine omzunu sıvazladı.

"Yixing haklı Baekhyun Jongin'e bir şey olmayacak."

Baekhyun zar zor gülümsedi. Aklından tekrar tekrar Jongine bir şey olmayacak diye geçirdi.
Baekhyun aklımdan kötü düşünceleri atmaya çalışırken Jongdae geldi. Titreyen sesini umursamadan Baekhyun'a sarılarak konuştu.

"Bir tane daha şarkı söyle, Jongin senin şarkı söylemeni seviyor."

Baekhyun tekrar ameliyat hanenin kapısının önüne gelmiş, sırtını kapıya yaslayarak yere oturmuş şarkı söylemeye başladı.

"Sen susunca karışır içim
Tükenir aşkım sensiz gül
Sen açınca çözülür içim
yaşarım aşkı senle gül.
Bahar dallarına ayaz vurunca
boynun bükülüp yaz solunca
Sen bir gül dün
ben bir gonca
Nasıl buyurum sensiz olunca
Sen olmazsan ben solarım
gül, beyaz gül açarım
Sen olmazsan ben solarım
gül, beyaz gül açarım.
Yerini al yüreğimde yerini al
Gül, beyaz gül
yanımda kal
Sevgimi al sakla koynunda
dokunmasın kimse ona
Sen olmazsan ben solarım
gül, beyaz gül açarım
Sen olmazsan ben solarım
gül, beyaz gül açarım."

Kapı açıldı Baekhyun umut dolu bakışları ile içerden çıkan Doktor Lee'ye baktı.

"Jongin? Jongin  iyi değil mi?"

"Malesef hastayı kaybettik."

Baekhyun'un gözlerinin içindeki umut birden yok oldu. Dudaklarını araladı, sesi çıkmadı tekrar kapattı. Boğazı düğümlenmişti zar zor yutkundu, yutkunduğu gibi Oldukça büyük bir kahkaha attı. Acı dolu bir kahkaha attı. Baekhyun'un kahkahasını duyan herkes yüreğinin nasıl yandığını anlardı.
Gözlerinden fırtınaları aratmayacak şekilde göz yaşları akarken zar zor konuştu.

"Şaka, Şaka yapıyorsunuz değil mi?
siz bizzat kendiniz bana 'yüzde beşi hiçbir sorunu olandan masadan kalktı. yüzde ondört de hafif kusur ile masadan kalktı. yüzde otuz dokuzu ağır kusurlu kalkarken yüzde kırk ikisi ise malasef hayatta değil.' dediniz. Hani ümitliydiniz hanı yapabilirdiniz şimdi neden yapamadınız Neden?"

"Biz elimizden geleni yaptık, zaten hasta'nın durumu geldiğinde çok kritikti. Başınız sağ olsun."

Doktor başka bir şey demeden gitti.
Baekhyun'un acı içindeki çığlıkları hastane koridorunu dolduruyordu. dizlerinin üzerine çökmüş yumruk yaptığı ellerini Hastanenin soğuk ve binlerce acıya şahit olmuş zeminine vurmaya başladı.

"Neden böyle oldu? Böyle olmak zorunda mıydı? Ben onsuz yapamam."

Sehun onu böyle görünce hemen yanına gelmiş ellerini tutmaya çalışmıştı ama Baekhyun buna izin vermedi. içinde bir yerlerde hissettiği acısı ile kendinden geçmiş olsa gerek ki fiziksel acısını hissetmiyordu bile.
O kapı belki birazdan açılacaktı ve içerden Jongin çıkacaktı ve onu son kez görecekti, son kez koklayacaktı, son kez elini tutacaktı. Bir daha asla onu göremeyecek koklayamayacak, elini tutamayacak, sesini duyamayacaktı. O an korktu, Kokusunu unutmaktan çok korktu. Çünkü bir yerde okumuştu, uzun süre bir kokuyu koklamazsa unutur muş insan. Jongin'in kokusunu unutmaktan çok korktu. Ama Baekhyun Unutamazdı ki en çok sevdiği kokuyu nasıl unutsun. Her şeyi unutsa da Jongin'e ait hiçbir şeyi unutmazdı.
Kalbi sıkışıyordu, sanki kalp atışları Jongin'in bağlıymış gibi hissetti o an. Onun kalbi durduğunda kendi kalbi de durdu sanki. Evet bu  bilimsel acıdan mantıklı değil di ama Baekhyun için artık kendi kalbinin atmasının da bir anlamı yoktu.
Sehun'un kollarına doğru bayıldığında Sehun Baekhyun'u kavrayarak yerden kaldırdı.
Baekhyun'a bir sakinleştirici yapmışlardı, uyandığında hemen yanı başında Sehun, Jongdae ve Yixing vardı. üçünün de gözleri şişmişti.
Baekhyun'un uyandığını fark ettiklerinde yixing zar zor dudaklarını aralamış ve konuşmuştu.

"Baekhyun, Jongini... son, son kez... görmek için-"

"Nereye gitmemiz gerekiyor hemen gidelim."

Yatağa kalkmıştı, Jongdae koluna girerken birlikte yürüdürler.
Kaç kat aşağıya indiklerini bilmiyordu hiç sadece aşağıya iniyorlardı, bir süre sonra bir kapın on önünde durdu.
Kapının üzerinde yazan yazı ile titreyen ellerini ağzına kapatsa da dudaklarının arasından kaçan hıçkırıklara engel olamadı.
"morg."