ʏüᴢʙᴀşɪ ᴛᴀᴍᴜ (Askıda)

10- İSİMSİZ KİM?

Bölüm Şarkısı : Starset - My Demons

İyi okumalar kurtlar 🐺

————————————————————————————————

YAZAR BAKIŞ AÇISI;

Üç saatte günler geçmişti sanki o arabanın içinde. Atalay bey kızının saçlarını sevmiş öpüp koklamıştı kızını, yıllarca ayrı kalmıştı kızından neler yaşadığını,hangi zorluklara karşı geldiğini bilmiyordu. Şimdi ise tüm yaralarını sarıp merhem olmak istiyordu kızına.

Söz verdiği gibi arkasında koca bir dağ olmak istiyordu kızının.

Arca ise iki yıl boyunca eşini şehit bilmiş gerçekleri öğrenince ise kaldıramamıştı üstüne bide yemekte yaşanan olaylar gelince duygu patlaması yaşamış geçmişi gözünün önüne gelmişti sonucu babasının kollarında patlaması olmuştu. Bir ilk yaşadı hayatında babasına sarılıp kollarının arasında ağladı Arca. Yıllarca baba hasretiyle büyümüş en çokta baba dediği adam yakmıştı canını.

Şimdi ise gerçek babası sarılıyor saçlarını seviyordu onun.

İkiside o kadar kapatmışlardı ki kendilerini dış dünyaya arabanın arkasına yaklaşanları fark edememişlerdi. Adamlar arabanın etrafını sarmış Zilan'ın emir vermesini bekliyorlardı saldırıya geçmek için.

Fakat hainlerin beklemediği ise ikisininde hareketliliği fark ettiği olacaktı.

Arca kendi timine haber verirken, Atalay bey karargaha haber yollamış Devran'ın timinin toplanmasının emrini vermişti bile.

Zilan'ın ateş emrini vermesiyle birlikte ikiside karşılık vermeye başlamıştı.
Etraf çoktan şavaş alanına dönmüş araba kurşun yağmuruna tutulmuştu.

İkiside biliyordu burdan çıkamayacaklarını. Etraflarını saranlar kalabalık ellerinde olan mühimmatlar azdı. Arca babasına dönüp baktı bir an onu burdan çıkarması lazımdı. Kendisi Yüzbaşıydı fakat babası bir Albaydı onu almalarına izin veremezdi. Alacakları kişi kendisinin olması lazımdı.

"Baba mermim az koruma ateşi açıcam sana onlar benimle ilgilenirken arabaya bin ve uzaklaş çık burdan" diye bağırdı Arca babasına bir şerefsizin daha kafasına sıkarken.

"Saçmalamayı kes istersen güzelim seni burda öleceğimi bilsem de bırakmam" Atalay beyin ilk defa Arca'ya karşı olan sinirli sesi yankılandı çatışmanın içinde.

"Baba git seni almalarına izin veremem beni alsalar en iyi ihtimal şehitlik olur sana ne yapacakları belli değil bırak ve git, git ki beni çıkar ordan" bir yandan babasını ikna etmeye çalışırken bir yandan şerefsizlere göz açtırmıyordu. Atalay bey ise kızını bırakmamaya yemin etmişti.

"İhtimaller umrumda değil kızım burda öleceksemde seninle ölürüm gitmiyorum bir yere" dedi Atalay bey siniri ses tonundan bile belli oluyordu.

Kızı nasıl düşünürdü böyle bir şeyi aklı almıyordu gerçekten.

Aradan geçen yarım saatten sonra babasının arkasından gelen şerefsize son mermisini sıkmıştı Arca.

Köşeye şıkışmıştı artık ikiside çıkamayacaklardı oradan fakat sonuna kadar mücadele edeceklerdi. Zilan'ın adamları etraflarını sarmıştı mermilerinin bittiğini anlamışlardı aksi taktirde kimse cesaret edemezdi iki bordo bereliye bu şekilde yaklaşmaya.

Bilmiyorlardı ki bordo bereliler çıplak elle bile onlarcasının canını alabilirlerdi.

Arca kendisine doğru yaklaşan şerefsizle sardırıya geçtik. Karşısındaki adam iki katı gibiydi işi zor fakat imkansız değildi hallederdi her türlü.
Adamın attığı yumruktan kaçarken kendisi adamın karnına geçirdiği tekmeyle adam sendelemişti fakat suratına attığı yumruk etki etmez gibi adam suratına bakmıştı öylece. Eğitimli birine benziyordu adam sert ve cüsseliydi geri adım atmadı savunmaya devam etti.