" ကောင်းသောနေ့ပါ စီနီယာတို့ "
စီနီယာတို့ ... ဟုတ်တာပေါ့ စီနီယာတို့ ။ ဂျီဆူးတစ်ယောက်တည်းကို ရည်ရွယ်တာ မဟုတ်တဲ့ စီနီယာတို့ ။
" အင်း ရူဘီလေး ၊ အတန်းသွားတက်မလို့ထင်တယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ မနက်ပိုင်း အတန်းချိန်ရှိလို့ပါ စီနီယာမီယွန်း "
မီယွန်းနဲ့ ဘယ်အချိန်တုန်းက အဲ့သလောက်ရင်းနှီးသွားရသလဲ မသိပါ ။ ဂျီဆူး သိတာကတော့ ရူဘီဟာ သူမကိုတော့ ပြုံးရုံသာ ပြုံးပြပြီး နှုတ်ဆက်သွားခြင်းကိုပင် ။
မသိရင် ချစ်ခွင့်ပန်ထားတာကပဲ ဂျီဆူး ဖြစ်နေသလို ။ လျစ်လျှူရှုထားတာ သေချာနေပါပြီ ။
" အတန်းပြီးရင် ဘယ်သွားမှာလဲ ဂျီဆူး "
" သွားသောက်မယ် "
ရင်ထဲ မတင်မကျဖြစ်လာသမျှကို ဆိုဂျူလေးနဲ့ မျှောချရမယ် ။
" ဟဲ့ ဂျီဆူး ၊ နင်များနေပြီ "
တစ်ခွက်မော့လိုက် ရူဘီကင့်မ်ကို မချစ်ပါဘူးလို့ တွေးလိုက် ၊ ရူဘီကင်မ် ချစ်ချင်စရာလေးလို့ တွေးလိုက်မိတိုင်း နောက်တစ်ခွက် ထပ်မော့လိုက်နဲ့ ဂျီဆူးရှေ့မှာ
ဆိုဂျူပုလင်းတွေ အတုံးအရုန်းလဲကျကုန်ကြတယ် ။ ဂျီဆူးကိုယ်တိုင်ကတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျရှုံးမသွားအောင် ထိန်းနေရလို့ အဲ့ပုလင်းခွံတွေကို ဂရုမစိုက်အား ။ ရူဘီကင့်မ်ဆီမှာလေ ... ရူဘီကင့်မ်ဆီ ရူးလောက်အောင် ကျရှုံးချင်နေတာက သောက်ပြဿနာ ။
" ငါ သန့်စင်ခန်း ခဏသွားဦးမယ် "
" လိုက်မပို့တော့ဘူးနော် "
အသားကင်တွေကို လှန်နေတဲ့ လီဆာ့ကို လက်ကာပြပြီး သန့်စင်ခန်းရှိရာကို တစ်ယောက်တည်း ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ် ။ မဟုတ်ရင်တောင် သူ ချယ်ယောင်းကို ထိန်းရဦးမှာ ၊ အဲ့အမူးသမားက ပိုဆိုးတယ် ။
" အမေ့ ..."
သန့်စင်ခန်းရှေ့ အရောက်မှာတော့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖျက်ခနဲ လှမ်းဆွဲခံလိုက်ရတာကြောင့် ဘေးနားက စတိုခန်းထဲကို ဘယ်က ဘယ်လို ရောက်သွားမှန်း မသိလိုက်ဘူး ။
