Tımarhane

+Bölüm 10

Çocuk dağınık kahverengi saçlarını geriye attı,karşısında ki yaratığı görmesine engel oluyordu.Elinde tuttuğu tüftüfü dudaklarına götürmeden önce derin bir nefes aldı.Tek gözünü kapatarak nişan aldıktan sonra üfledi.Kendi beceriksizliğinden mi yoksa dış faktörlerden mı ne,hedeften tamamen alakasız bir yöne uçarak ağaca saplandı.Sincap gibi görünen yaratık ürkerek kaçtı.

Saklandığı yerden çıkan çocuk iç geçirdi.Asla bir canavar avcısı veya maceracı olamayacaktı.O sadece gözlem yapabiliyordu ama yaratığı yakalamadan nasıl gözlem yapabilirdi ki?

Kardeşiyle ormana çıktığını hatırlayıp etrafına bakındı.Kesin bir yere saklanıp tüftüfle canavar avlamaya çalışan kardeşinden bıkıp kendi başına keşfe çıkmıştı.

Pantolonundaki toprağı silkeledi ve dikkatsiz kardeşini bulmak için yola düştü.Aslında kuzenleriyle birlikte oynamaları gereken bu zamanda yapılacak en saygısızca davranışı sergiliyorlardı.

Kuzenleri ömür törpüsü derecesinde sıkıcıysalar kaçtıkları için onları kim suçlayabilirdi?

Anneleri.

Sol tarafından bir ses gelince hemen oraya döndü.Büyük bir ağacın dibinde oturan bir silüet gözüne çarptı.Yüzünü göremediği çocuğun,kardeşi olduğunu düşünerek ona doğru yürüdü.Yaklaştıkça gölgede oturduğunu ve şapkası yüzünden yüzünün görünmediğini fark etti.Bir dakika...

Kardeşi evden çıktıklarında şapka takmıyordu.

Kardeşi asla şapka takmazdı.

Kafasında garip bir şapka olan çocuk varlığından farkında değilmiş gibi ağacın dallarında bakıyordu.

"Hey..." 

Şapkalı çocuk ona döndü.Güneş yüzüne çarptığında yüz hatlarını,saçının ve gözlerinin renginin farkına vardı.Saman sarısı saçları ve güneş yüzünden altın gibi parlayan gözleri vardı.

Yüzünde sakin bir ifade vardı,ne gülümsüyor ne de somurtuyordu.

"Merhaba!" Sesi neşeliydi,onu sanki eskiden tanıyormuş gibi geliyordu.

"Şey..Bana benzeyen bir çocuk gördün mü?Büyük ihtimalle delirmiş gibi etrafta koşturuyordur."

Şapkalı çocuk başını hayır anlamında salladı,sonra eliyle çocuğun arkasını işaret etti.

"Şu çocuk mu?"

Arkasını dönünce kendisine doğru son hız koşan kardeşini gördü,ona ulaşamadan durup bağırdı.

"AL!ANNEM ÇAĞIRIYOR!YEMEK HAZIRMIŞ!" ve geldiği yöne doğru kelimenin tam anlamıyla uçtu.

İkizinin peşinden gitmek üzere döndü,fakat Şapkalı Çocuk'un adını sordu.

Çocuk ayağa kalktı,toprakta oturmasına rağmen kıyafeti tertemizdi.Şapkasını çıkardı ve selam vererek adını söyledi.

"Gil."