Tımarhane

Bölüm 6

Selam!!!Geç yükleme için özür dilerim ama bilgisayarım bozuldu ve bende telefondan yazmak zorunda kaldım.Yazim hataları için yine ozur dilerim ama dedigim gibi telefondan yaziyorum. Ayrıca  Zoraki Evlilik'i askıya aldım ve kaldırmayı düşünüyorum çünkü Yetimhane adında baska bir hikayeye başlamak istiyorum.

Iyi okumalar ^-^

YENI BÖLÜM SINIRI: +5 VOTE VE 3 YORUM!!!

-MGY

***

"Yine çıldırdı."

"O soğukkanlı bir katil."

"Kendini kaybetti,Hemşire Arianna'ya ne yaptığını gördün mü?."

"Onu yine doktora götürüyorlar"

"Kendi ailesini bile öldürdü.O bir katil..."

Hemşire Penny'nin peşinde Dr.Victor'un odasına gidiyordum.Herbert Victor,iki yıldır beni tedavi etmeye uğraşıyordu.Elime sardıkları sargılar tenimi yakıyordu.Yüzümdeki kanı silmiş ve bana yeni elbise giydirmişlerdi.

Ama hiçbir şey o kan kokusunu atamıyordu.

Buraya geldiğimde biri beni alana kadar konuşmayacağıma yemin etmiştim.Kimse yeminimi bilmediğinden bana  bir çeşit tramvadaymışım gibi davranıyorlardı.

Bazen rahibeler,bazen de hemşireler ilgileniyorlardı benimle.Kız Kardeş Julia,sadece onsekiz yaşında bir rahibeydi,bana sabırla ve hiç bıkmadan iyi davranan nadir insanlardandı.Geçen ay bir hastaneye başka bir yere gönderdildiğini öğrendim.Bugün de hastalardan biri tarafından öldürüldüğünü.

Oyun odasında ki camı kırmıştım.Defalarca.Beni çekmeye çalışan bir hemşireyi yaralamıştım.Kendimi yerden yere atmıştım.Kanlı ellerimle yüzümü kapayıp Gil'i bacaklarımla göğsüm arasına sıkıştırıp ağlamıştım.

Hemşire Penny beni kolumdan sarsınca kendime geldim.Doktor Victor'un odasına varmıştık.Odanın kapısını açarak girmemi işaret etti.

 İçerisi şöminesi cızırdayan,koyu renkli mobilyaların bulunduğu bir tür salondu.

Dr.Victor ince yapılı,sivri çenesi ve uzun burnuyla aynı zamanda itici ve güvenilir görünüyordu.Masasının başında oturmuş birkaç kağıtla meşgulken içeri girdiğimde yapmakta olduğu işleri bırakarak bana döndü.Çok sabırlı bir adamdı,bana hiçbir zaman bağırmamış veya bir soruyu elli kere sormamıştı.İlkinde cevap vermediysem tamam.Öbür soruya geçerdi.Bende cevap olarak ya omzumu silker ya da başımı sallardım.

Karşıma geçti ve Hemşire Penny'yi bir baş hareketiyle odadan çıkardı.Yalnız kaldığımızda ellerini kenetleyerek gözlerini bana dikti.

"Francine,geldiğinden beri çok uslu bir kız oldun.Her zaman sessizdin,ki biz biraz konuşmanı yeğlerdik,söylediklerimize hiç itiraz etmeden her türlü iğneyi oldun,ilaçları aldın.Fakat son aylarda davranışlarının değiştiğini gözlemledim.Çok olay çıkarmaya başladın.Nedenini öğrenmek isterim."Her zamanki sakin ses tonuyla konuşmuştu fakat bu bende rahatsızlık duygusunun ortaya çıkmasına neden olmaktan başka bir işe yaramadı.

Birşeyler söylemek istediğimi bilemezdi tabi,kimse bilemezdi.Ben ve benlerden başka.Bilmiyordu ki benim içimde benden çok olduğunu.Bu durumlar karşısında nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum.Bende bildiğim en iyi yöntemle başa çıkmıştım;Etrafa saldırarak.

Ağzımı açtım ama kelimeler bir türlü çıkmıyordu.O benden önce söze başladığı için şanslıydım.

"Kız Kardeş Julia'nın ölümü yüzünden olduğunu sanıyorum."Dolan gözlerim bu soruyu yanıtlamış olacak ki yüz ifadesi yumuşadı ve derin bir iç çekerek devam etti."Onu hepimiz severdik,herkese karşı çok iyiydi."Bir an bana bakarak durdu."Tabi sana daha iyi davrandığını biliyorum.Hiç konuşmuyorsun ve o bunu çözmekte kararlıydı.O gün gönderileceğini duyduğunda ayrılacağı içn çok üzüldü.Sana da veda etmek istedi ama hastalardan birinin acilen ona ihtiyacı vardı."Kenetlenmiş ellerini çözdü ve kucağına koydu."O bu tehlikeleri göze alarak bu işe başladı Francine,eminim bir aracın altında kalmaktansa ya da kasıtlı olarak bir cinayete kurban gitmemeyi yeğlerdi.Onun yerine kendini kontrol edemeyen biri tarafından boğulmayı tercih ederdi.Bu söylediklerim biraz canice veya vahşice geliyor olabilir,ama senin anlama kapasitenin burada ki diğer hastalardan üstün olduğunu hem sen  hem de ben biliyoruz."