სიყვარული ქარიშხალში ( დასრულებული )

მოტაცება

ჯინი გამუდმებით ყვიროდ და ფართხალებდა ნამჯუნის კალთაში. რამდენიმე წუთში, ჯუნმა ბიჭს ტომარა მოაძრო და გვერდზე გადააგდო. ჯინი შეკრთდა მის დანახვაზე, თუ როგორ უყურებდა, მის წინ სრულიად უცხო მამაკაცი.
ჯინის pov: როდესაც ტომარა მომხადეს ჩემს გვერდზე დავინახე სრულიად უცხო მამაკაცი, თითქოს ის ადრეც მყავს სადღაც ნანახი... მოიცა ნუთუ ის... ის ბიჭია რომელიც მე მითვალთვალებდა. შიშსაც ვგრძნობ და სიხარულსაც ეს რა გრძნობაა... ნუთუ ის ერთი ნახვით შემიყვარდა. საერთოდ რატომ გამიტაცა, რას მერჩის... ააჰ ახლა მივხვდი მასაც ჩემი დაბულინგება უნდა. მაგრამ ეს უცხო ადამიანი რომელიც საერთოდ არ მიცნობს და არ ვიცნობ, ჩემგან რა უნდა უნდოდეს?.

ნამჯუნის pov: როდესაც ტომარა მოვაძრე, დავინახე მისი მშვენიერი რძისფერი კანი, ლამაზი თვალები და ალუბლისავით წითელი ტუჩები, რომელიც საკოცნელად მიხმობდა.
ბიჭს ეტყობოდა რომ ეშინოდა. ეს არ მესიამოვნა და მაშინვე გულში ჩავიკარი, მეგონა რომ ამით დავამშვიდებდი და ასეც მოხდა მასთან გასაუბრება გადავწყვიდე.
-ჩემი ნუ გეშინია არაფერს არ დაგიშავებ, შეგიძლია მენდო.
-რა..ტომ მომიტაცეთ? ს...სად მიგყავართ.
-ნუ ნერვიულობ პატარავ როგორც წეღან გითხარი არაფერს არ დაგიშავებ...ხოლო როცა დანიშნულების ადგილზე მივალთ მაშინ გეტყვი თუ რატომ გაგიტაცე.
-კარგით ბატონო.
-გთხოვ ფორმალურად ნუ მომმართავ.
-მაშინ როგორ მოგმართოთ? რა ჰგქვიათ?
-ჩემი სახელია კიმ ნამჯუნი, შესაძლოა გეცნოს ეს სახელი და გვარი ჯინ.
-ვფიქრობ რომ საიდანღაც მახსოვხართ ბატონო.
-ხომ გითხარი რომ ფორმალურად მომართვა საჭირო არ იყო. შეგიძლია ჯუნი დამიძახო ან... ( ეშმაკურად ჩაიღიმა ჯუნმა).
-ან? (იკითხა ბიჭმᲐ)
-ან შეგიძლია ,,მამიკო" დამიძახო.
ჯინი გაწითლდა და თავი ჩაღუნა. ეგრედწოდებულმა ,,მამიკომ" ჯინს ნაზად აკოცა ლოყაზე, წელზე ხელი შემოხვია და თმაზე ფერება დაუწყო. ძალიან გასაკვირი იყო ჯუნის ასეთი საქციელი, ის ასეთ სითბოს არავისთან ავლენდა არც თავის ოჯახისწევრებთან. მანქანას დაახლოებით 15-წთ დასჭირდა რომ დანიშნულების ადგილამდე მისულიყო. ხელქვეითები გადმოვიდნენ მანქანიდან,ერთმა ჯუნს გაუღო კარი, მეორემ კი ჯინს. ჯინი გაკვირვებული უცქერდა უზარმაზარ სახლს, სახლს კი არ სასახლეს. ლამაზი ბაღი, შადრევნები. ეხოში რამოდენიმე ძაღლიც იყო როგორც ჯინმა დაადგინა პიდბულის ჯიშისა იყვნენ. თეთრსა და შავ ფერში შეღებილი სახლი ძალიან ლამაზი და უჩვეულო იყო თითქოს იდუმალიც კი. ეს იმიტომ რომ იქ იმდენი ოთახი იყო რომ შესაძლოა დაკარგულიყავი კიდეც.
ჯინის pov: ეს სახლი სასახლეს გავდა იმხელა იყო. ღმერთო ასეთი სახლები მხოლოდ ფილმებში თუ მაქვს ნანახი. ფიქრებიდან ჯუნის ხელის მოძრაობამ და მისმა ხმამ გამომაფხიზლᲐ.
-გამომყევი პატარავ.
უცებ ძაღლმა შემომიყეფა ძალიან შემეშინდა, ძაღლების ბავშობიდანვე მეშინოდა, ისე ძალიან შემეშინა რომ ჯუნს მივეკარი შიშისგან და ხელს აღარ ვუშვებდი. მან ხელი მომკიდა ხელში ამიტაცა და მსახურს დაავალა ძაღლის ეზოდან გაყვანა და დასჯა, ჩემი შეშინების გამო. ჯერ კიდევ ვერ მოვედი აზრს რომ ძაღლი უკვე აღარ მიყეფდა. ამის და მიუხედავად მას ხელს მაინც არ ვუშვებდი და აკანკალებული ხმით სახლში შესვლას ვთხოვდი. მან ერთ-ერთ ოთახში შემიყვანა ლოგინზე დამაწვინა და...

-----------------------------------------------------------
საუკეთესო მომენტში ვწყვეტ ამ თავს. 18+-ს არ ელოდოთ მომდევნო თავში. შესაძლოა თუ ხასიათზე ვიყავი მაშინ სადღაც მონაკვეთსი ჩავაკვეტო.
ნახვამდის, მალე დავბრუნდები.