one night mistake

One Night Mistake

Chapter 2:

Finishing college was my ultimate goal when we left the orphanage…but I guess I will take a break for a while. Kapag kaya ko na at kapag hindi na madaya ang tadhana.

That day, I dropped out all of my subjects, without anyone’s opinion.

“I hoped you have a bright future anak.” Hinaplos ko ang tiyan ko habang nakatanaw sa maliwanag na buwan. “Magsisikap ako ng mabuti para hindi ka magaya sa akin, hindi ako gagaya sa  magulang ko na iniwan lang ako sa bahay ampunan dahil hindi nila ako kayang buhayin. Hindi kita iiwan kahit alsa ko pa  lahat ng problema sa mundo.” Tears fell down to my eyes, and right there, I felt like my child was comforting me. “Pangako ‘yan. Ito ang kahuli-hulihang pangako ko na hindi ko sisirain.”

KINABUKASAN, naligo ako at nagbihis dahil may appointment ako sa OB gyne ko, si ate Calla ang nag offer na siya ang mag bayad ng pa check up ng anak ko. I know ate Calla, hindi niya ako matiis. Even though she’s mad at me she still care about me and the baby. And I loved her so much.

Gusto pa akong samahan ni Brigitte ngunit umayaw ako dahil may pasok siya at ayaw ko siyang umabsent para lang do’n. Madami na silang nagawang mabuti sa akin at hindi ko alam kung paano ko sila mababayaran.

“Can you hear that?” Tanong ni Dr. Alexis habang nakatingin sa monitor. “That’s your baby’s heartbeat.”

Titig na titig ako sa monitor at hindi ko alam kung bakit namuo ang luha sa mga mata ko. Halo-halo ang emosyong naramdaman ko ngayon, ganito pala ang feeling ng marinig mo ang tibok ng puso ng ‘yong anak, parang musika sa tenga. Ganito rin ba ang naramdaman ng ina ko ng marinig niya sa monitor ang tibok ng aking puso?

“Talaga po? Anak ko ‘yan?” Nanginginig ang boses ko.

“Yes, Ms. Walker. I’ll print you a pictures.” Nakangiting sabi niya.

Nanginginig pa rin ang labi ko. It was the most beautiful sound I had ever heard, and it was leaving inside me.

“You have a strong and healthy baby, Ms. Walker. Keep it up.” She help my hand and squeezed it lightly. Before I went out on her clinic hiningi ko ang print picture ng baby ko para may ipapakita ako kay ate Calla at Brigitte.

Sumakay ako ng jeep papuntang Mc’ kakain ako doon ng paborito kong ice cream. Dito na ako namamalagi pag nag c-crave ako ng matamis, kilala ko na rin ang waitress dito sa kadahilanang palagi akong pabalik-balil dito.

“Oy, Cholatte.” Si Marcus ang unang sumalubong sa akin pagkapasok ko ng Mc’. Siya ang tinutukoy ko, hindi naman ako nahirapang makipag kaibigan sa kaniya dahil friendly talaga siya.

“Cookies ‘n cream uli?” Tanong niya ng makaupo ako sa bakanteng upuan, tumango ako sa kaniya at binigyan siya ng matamis na ngiti. “Okay, right away.”

Nang makapagbayad na ako ay nakahanda na ako sa pag-alis. Excited na akong maipakita kay ate Calla at Brigitte ang picture ng baby ko.

Hawak ng isa kong kamay ang ice cream na binili ko habang ang isa ay ginamit ko upang maipasok ang sukli ko, ngunit natapon ito ng may makabangga ako at natapon din ang ice cream na hawak ko sa damit ng naka-bunggo ko.

“Shit.” He whispered. My eyeswened. Shocked form into my face.

“Omy….sorry po, sorry.” Nanginginig kong sabi habang mabilis na nilabas ang panyo ko sa bag at inalis sa damit niya ang dumi ng ice cream.

“Stop.” Napa angat ang tingin ko at ang kaning gulat kong mukha ay bumalik. Sa daming taong puwede kong maka bangga bakit siya pa?

“Wait…you looked so familiar, did we met before?” Kunot noo niyang tanong hindi man lang pinansin ang dumi niyang white polo.

“P–po? H–hindi ata?” Patanong kong sagot. “Sige po aalis na ako, pasensya ulit.”

Mabilis ko siyang tinalikuran, pero wala pa ako ng tawagin niya ulit ako.

“Wait, miss.” Napapikit ako at bumuga ng hangin. Humurap ako sa kaniya ng may ngiti sa labi, ngunit diko mawari kong ngiti ba o ngiwi?

“Is this yours?” At nay winagayway. Nanlaki ang mata ko ng ma wari kung ano ‘yon. Picture ng anak ko!

Inisang hakbang ko ang pagitan namin at hinablot sa kaniyang kamay ang larawan. Tinaasan niya ako ng kilay at para bang nawi-wirdohan sa galaw ko.

“That’s a baby picture inside the tummy. Are you pregnant?”

“H–hindi. Paalam po.” Mabilis akong tumalikod sa kaniya at napabuga ako ng hangin ng makasakay na ako ng jeep.

Shit. Ang bilis ng tibok ng puso ko habang pasakay ako ng jeep pauwi. Hindi naman niya ako namukhaan no’ng gabing ‘yon dahil madilim ang silid na iyon. Pero nagkita kami sa bar noong nakaraang araw baka ‘yon ang pinahiwatig niya. Sana iyon nga.

Nakahinga ako ng maluwag ng makauwi ako sa apartment. Pinakit ko rin kay ate Calla at Brigitte ang picture ng anak ko at masayang masaya ako habang kwenento ko kung gaano ka bilis ang tibok ng puso ng anak ko.

“I know you will be a good mother to your child, Nicholatte. Dahil kahit wala pa siya dito, ay ang saya-saya mo na.” Nakangiting sabi ni ate Calla at niyakap ako.

Sana nga. Sana nga maging mabuti akong ina, dahil iparamdam ko sa anak ko na enough siya para sa akin.

📌ADD ME