Yanmadan sönmez ateş
Kış geçmeden bahar gelmez
Her ruha vardır bir eş
Doğrusunu insan seçemez
Rıhtımdan bir gemi gider
Gece gelir aniden çöker
Ruhumdaki keder diner
Yürek karşılıksız da sever
Muhabbetler sarmıyor
Gece dert tükenmiyor
İnan yazmakla bitmiyor
Biçare yarını bekliyor
Çevrem duygudan yoksun
Ben duygusallıktan mahzun
Bu tezat düşürüyor yorgun
Kanıksarsın yüzün solgun
Renk kalmamış
Ah almamış
Nefesi kalmamış
Sorsan, koşarak gelirmiş
Zaman gelir geçer
Bu garip fark eder
Ne ömür kaldı ne de peder
Kaldı bir başına bir er
Açtı bir ıhlamur çiçek
Ne incir zamanı ne de reçel
Zehri aratmaz felek
Yakınlarım oldu bana el
Bu şiir de biter
Hayat düşünmekle geçer
Zaman güçlüyü seçer
Vazgeçenler kaybeder
