Herkesi kendin gibi görüyorsun
Mesela en büyük yanlışın
Olumlu tarafına bakmak hayatın
Sonra kapanmaz yaralar oluverir ufak çizikler
Boş bir bardak boştur
Bir gün dolmasını umut ederek bekleyemezsin
Zehri yakının verdi diye yutmaya mecbur sanma kendini
Gün gelir göremezsin kendini
Herkes insan değildir
Bazen bir çuval etten ibarettir
Bedenleri değil ruhları
Çoğunun öyledir anlayamazsın
Yaşarken ayık olamazsın
Dumanlı yerde durabilirsin
Ama bir gün siner kokusu üzerine
Farkında bile varamazsın
Gündüz vakti şiir yazdırır
Geceden taşan dertler
Seher vakti bir kuş öter
Acaba o da duydu mu aynı kuşun sesini?
