Gökyüzünde yıldızı olmayan şehir mi olur
İlk burda fark ettim yıldızsız geceler de varmış
Taş yalnız, toprak yalnız, ev, balkon, oda, masa, kalem, kağıt...
Her şey, her şey yapayalnız.
Bir garip, bir gri
Umulmadık bir tufan
Dert getiren bir sıcak
Bir bunaltan çevre ya da midemdeki o ağrı
Ya da iğrenti, evet! iğrenti
Bir nefret, bir nefret
Kalbimi tırnaklarımla parçalayacağım
O ne çirkin çehre, o ne dalgın düşünce
Bütün rezalet toplanmış bir beden üzerinde
Günah...
Her gün biraz daha günah
Sonu yok mu bunun
Her adımda biraz daha batmak...
Ruhum yorgun benim ruhum!
Tanrım var mı bunun sonu?
Başka hangi son bu kadar rezalet dolu?
Bağlandı elim kolum
