Eğer zamanı geriye alabilseydim
Daha çok aşk sığdırırdım hayatıma
Daha çok koşar
Daha çok ıslanırdım yağmurda
Şimdi ayaklarım ağrıyor
Köşe başını dönmeden sokakta
Kalbim eskisi gibi çarpmıyor
Karşımdaki yunan tanrısı da olsa
Yağmura değmeden hasta oluyor
On günde iyileşemiyorum
Büyümeden yaşlanıyorum
Yaşamadan yoruluyorum
Ruhuma çöken kasvetli bulutlar
Yıllarımı götürüyor
Ben gülüp eğlenemeden
Gözyaşlarım kapıda beliriyor
Bir sinir, bir öfke
Bir terk edilmişlik var üzerimde
Hiçbir kalp taştan yaratılmamıştır oysa
Zamanla kurur bir kibrit misali
Dönüşür Yavaşça bir taşa
Sen henüz anlayamadan
