Stray Kids 8+1

Part 3

Evettt sıfır izlenmeğeeğeğeğ ksksks. Ama durmak yokkk, başarana kadar devam edeceğimm, bakalım kızımızın başına bu bölümde neler gelicekğğ

"İstifa et!" Minho sesini yine yükselti

"Hey hey hey!" Felix Minhonun kolunu tutup sakinleştirmeye çalıştı, "Tamam hyung, bir az sakin ol, bu olarlar onun suçu değil sonuçta" Jisung başını bur az aşağı yukarı salladı ve Felixi destekledi

"Neyse ne be! Sekix erkek olan grupa bir kız! Bu ne kadar mantıklı?!" -Minho

"Ben size bir şey dedim mi?! Size bir şey yaptım mı?! Neden ya?! Bu benim suçum değil ve size söylediğim gibi Bay Parkı vazgeçirmeye çalışacağım! -Onlara bağırdım, kapıyı açıp kolidora çıktım ve kapıyı sert bir şekilde çarptım

"Lily..." Bang Chan bir şey söylemek istiyordu ama kapının sertçe kapanışını gördü ve iç çekti

~~~

Kapıyı kapattığım gibi uzun adımlarla yürümeye başladım, çok fazla, haddinden fazla sinirliydim, nereye gittiğimin bile farkında değildim. Oraya şuraya derken bilmediyiç bir yere gelmiştim, birden kendime geldim ve etrafa baktım. Aha şimdi naneyi yedim..

Hemen geldiyim yere geri dönmeye çalıştım ama nafile, artık çoktan yolumu kayıp etmiştim. Etrafta hiç bir çalışan bile yoktu. Kendim kendime, "lan sen iki yıldır burada stajyerlik yapıyorsun, burayı nasıl tanımarsın?!" dedim ve sinirlendim

Bit kaç dakikadan sonra karşıma bir oda çıktı, sonunda içeride birisi var, kapıyı tıklattım ve "Gel" emrini duyar-duymaz kapıyı açtım. "Hello.." karşımda olan iki adama bir az başımı eğdim ve kapıda bekleyerek baktım

(Yazı yazınca İnglizce yerlerin başında İng. Korece ve ya Türkçenin başında ise Kore ve ta Tr. yazıcam)

İçerdeki adamlar şaşırmıştılar ve onları hiç bir zaman ve hiç bir yerde görmemiştim, yani kim oldujlarını bilmiyor ve ya tanımıyordum

"İng- Merhaba, ben yolumu kayıp ettim de.. acaba bana yardımcı olabilirmisiniz..?"

"Kore- Ne?" Adamlar bir birlerine baktılar ve sonra tekrar bana baktılar. İngilizce bilmiyorlarmış.. Şansımın bu kadarı..

"İng Kore karışımı bir şey- Biz new new stajyer new" -adamlardan biri

"İng- ohhh tamam tamam üzgünüm" -ben

Başımı yine bir az eğip odadan çıktım ve kapıyı geri kapattım

"Şansımı seveyim"

Bir az yürümüştüm ki, başımda bir ağrı belirdi.. Olamaz! İlaçlarımı umuttum!.. Hemen hızlı adımlarla ilerledım ve etrafa baktım

-1 saat sonra-

Aradan bir saat geçmişti. Başım fena dönüyordu ve gözlerim karayıyor gibiydi. Karşıma çıkan ilk koltuğa oturdum ve ellerinle başımı tuttdum ve ayaklarımada kollarımı koydum. Çok fenaydım ve bu huyumdan nefret ediyordum

Bir kaç dakika geçmişti ve aklıma menejerimi aramak geldi. Hemen telefonumu götürdüm ve arama tuşuna bastım

"Kore- Aradığınız kişiye şu anfa ulaşılamıyor"