දොළොස්වන වන පරිච්ඡේදය.

309 67 41
                                    

මෙය මාගේ මනඃකල්පිතයක් පමණි. සැබෑ ජීවිතයේ අයවලුන් හා ඒහා සබැදි ස්ථාන මෙම කථාංගයට කිසිදු සබදතාවක් නොමැති බැවින් ඒවා සම්බන්ධ කර නොගන්න. .

පෝන් එක  මුමුණ  මුමුණ සින්දු කීව..... ඒකත් එදා සරම පටලන්  මම කීව සින්දුවම වෙනකොට   නොදැනම උනත්  මගෙ පපුව මහ හයියෙන් ගැහුන......  එක තත්පරේටකට  මාවත් ගස්සගෙනම  වැටුන වතුර බින්දුවක්   බෙල්ල දිගේ හිරියක් එක්කම පහලට රෑටල යන්න ගියත් හරි  උනුසුම්    හුස්ම පොදක් එක්ක   මගෙ කනගාවින්  තවත් මිමිනුමක්  ඇහුන. .. 

          

      "ආ   ......ද ....රේ......  "

*******""""""***********************

       එහ්.........

........ පුංචි....පුංචි මහත්තයා. .....

   අනිත්  පැත්ත හැරැණ තත්පරේම මන් ඉස්සරහ හිටියෙ පුංචි මහත්තයා . ..ඒකත්  ගෑවෙන්න නොගෑවෙන්න  ..... .....  බුම්මට්ට  මහත්තයා  නාගෙන..... ඒකත්   එකම එක  බොත්තම් කාසියක්වත් නොදා.....   තවමත් බාගෙට පිහිදුන කොන්ඩෙ ගස් අග්ගිස්සෙන්  වතුර බින්දුවක් දෙකක්  හරි අකීකරැව රෑටල ඇවිත්  ඒ දෙකට බෙදුන පපුව  උඩ හරි   නැවතුන     වෙනකොට  ඕන අතකට අකීකරැකම්කරන්න දීල  මම බිම බැලුව ....... මන්ද මට හරි අමුත්තක් දැනුන.      ... ඒත් ඇයි ඒ. .......  මමත් පිරිමියෙක්නෙ. ...

  "   ඇයි එහෙම නෙවේද.....ම් . .? ....."

      බුම්මට්ට මහත්තයා  එහෙමම  මගෙ මූණට එබුන වගේම එහෙම  නෙවේද  ඇහැව්ව. ...... ඒත්  මොකද්ද. ....
       

  

   "මොකද්ද. ........"

"..ආදරේ ......නෙවෙයි ද
  ......ම්........."

    "  මො. ..මොකද්...""

    මගෙ ඇස්  දෙකත් එක්ක ලොකු  උනා වෙනකොට පුංචි මහත්තයා කටකොනින් හිනා උනා. ..... ඒකත් මන් කියන්න ගිය වචනෙත් හිරකරගෙනම. ...

     "සින්දුව..   "
.....  
   
    "ආ...ඔව්.....මේ...... මේ   පුංචි මහත්තයා තේක...."

     
    "හ්ම්ම්ම්. ......    මේක අරන්ම යන්න. ..... . "

     .තේක ඇලවෙලා ද මන්දා. ..  .  තාම බොත්තමක්වත් නොදා උන්න  පුංචි මහත්තයා තේ කෝප්පෙ  උගුරට දෙකට ඇදල දැම්ම  වගේම  මම බලන් හිටියා   ...   හැබැයි  ඒ  පුංචි මහත්තයා දිහා  නෙවෙයි. ... තනිකරම මගෙ ඇස් දෙක  නැවතුනෙ ඇද උඩ දිගෑරිල    තිබුන පොත අස්සෙ වෙනකොට කටුවට උනත් ඇද අකුරැ අස්සෙ එකම එක තනිඋන  වචනයක් මම දැක්කා. ........   .......  

නිසල සඳ නුඹWhere stories live. Discover now