මෙය මාගේ මනඃකල්පිතයක් පමණි. සැබෑ ජීවිතයේ අයවලුන් හා ඒහා සබැදි ස්ථාන මෙම කථාංගයට කිසිදු සබදතාවක් නොමැති බැවින් ඒවා සම්බන්ධ කර නොගන්න.
මට කෑ ගැස්සුන. .... මට කයිවාරුකම් ගගහා ඉරෝෂ නෝන අඩිය තියල තිබ්බෙම දියසෙවල පිරැණු ගලක් උඩට වෙනකොට මම ඉස්සර උනා. .... ලිස්සල යන්න ගිය ඉරෝෂ නෝන අන්තිමේට මගෙ අත්දෙකට මදිඋනා. ....
" තමුසෙට කොහෙන්ද හයියක් මාව අල්ලන්න...... ෂිට්. ......."
"එහ්................
" .. ජබොස්. ................."
************************************
මම තදින් හුස්මක් අල්ලගත්ත..... .
කීං. ............."
කන අගුල්වැටෙන සද්දෙත් එක්කම මම ඇල්ල පහල වල ගැඹුරට යන්න උනා.... මම වැටුන ...... ..... සීතලයි... වේදනාවයි....... වල ගැඹුරැ නැති උනත් කකුලෙන් දැනෙන වේදනාවයි ගැහෙන සීතලයි එක්ක උඩට එන්න මම වතුර එක්ක පොරබැදුව. ...උඹ කොහොම හරි ගොඩට යන්න ඕන.... ...... මගෙ හිතට මමම හයියක් දුන්න ..... තනිකකකුලට බර දුන්න මම හුස්මත් එක්කම වතුරෙන් උඩට ආව වෙනකොට මගෙ ඇස් එක මොහොතකට වැටෙන වැහිබින්දු අස්සෙන් ම ඉරෝෂ නෝනව හෙව්ව. ........ ඉරෝෂ නෝන නෑ..... යන්න ගිහින්... ඇත්තටම මන් හිතන්නේ බයටම බංගලාවට දුවන්න ඇති ..... ...... . මෙච්චර වෙලාම අමාරැවෙන් හිරකරන් උන්න හුස්ම පොද නිදහස් වෙලා යන්න යද්දි ගැහෙන පපුවට පණ නගින්න මම හරි වේගෙන් හුස්ම ඇල්ලුවා වගේම සීතලට කෙන්ඩා පෙරලෙන්න හැදුව අත් දෙකට වාරැ අරන් ගොඩට පීනුවා. ... ....... මම එහෙමම පොලොවෙ වැතිරැන. .... කලු ගැහුන අහසත්....බර වැහිකැට ත් එක්ක හැපුනු හුලංසැරත් ඇරැණ කොට මාත් එක්ක තනිරකින්න උන්න තණකොල පදුරු එන්න එන්නම බර උන වැහි කැට වලට නටන්න ගනිද්දී මම නැගිට්ට. ..... කකුලත් ගල් ගැහිල වගේ.... මට ඒතරම්ම වේදනාවක් දැනුනෙ නෑ.... මොකද සීතලටම හිරිවැටිල ගිහින්
......
" අ.... ම්ම්ම්ම්. ..මාහ්. .... ගෙ...ද...ර.....
ගෙ..ද..ර .. ය...න්න... ඕන..... මට... ගෙදර යන්න ඕන. .
මම දුවන්න ගත්ත ..... හිතින්. ... මොකද මට දුවන්න ඕන උනත් දැනටමත් වැටෙන වැහිකැට වල සීතලයි... හුලං සැරයි .... මාව හෙම්බත් කරල තිබුන .... .... ඒ උනත් මම ඇවිද්ද. .... වේදනාව කොහොම උනත් එන්න එන්නම තදගහන වැස්ස හෝ ගාල සැඩවෙන්න ගනිද්දී වේදනාවට වඩා මට ගෙදර යන්න ඕන කරා. .... ... ... තව ටික දුරයි .... ඉක්මන් කරපන් දැහැන් .. ..... ඉක්මන් කරපන්...... මම දුවාගන්න පුලුවන් තරම් දුවන්න ගත්ත...... ඇවිදලම පදුරැපැගිලා වැලිකැට මතුඋන අඩිපාරේන් පේන තරම් දුරට මම දිව්ව. ....... ඒ උනත් කොයිතරම් දුරටද. .. .... මන්දන්නෑ කොයි තරම් දුරට මට දුවාගන්න පුලුවන් උනාද කියන්න. ...... අදුරැ කරැවල මැද්දෙන් මීදුම ඇවිත් තියෙන එලියත් මකාදාන යන්න යද්දි ඈතින් ඇදුන තේ පදුරැ ටිකත් මගෙ ඇස් මානෙන් මැකිල යන්න ගියා. .... මම ආපිට බැලුව. .. තත්පර ගානකට උඩදි අඩිදහයක් දොලහක්වත් පේන මානෙ තිබුන අඩිපාර මැකෙන්නම ... උන් තැනක්වත් නැතිවෙන්නම මීදුම අරක්ගෙන තිබුන වගේම මම අතට දැනුන ගස් කදට හේත්තු උනා. .. .ඒකත් අතගාලම හොයාගෙන . .... ඇස් දෙක පෙනුනත් මම දැන් අන්ධයෙක් ගානට වැටිල ..... තව ටික දුරක් ටිකම ටික යාගන්න පුළුවන් උනානම්....... මට වැලිපාරට යන්න තිබුණා.
.. . ...... .... මට බයයි ..... අවුරුදු විස්සක කොල්ලෙක් උනත් මට මාවම නොපෙනන තැනදි .... .... මට බය හිතුන. ....... තනිවෙන්න...... මට මහ හුගක් බය හිතුන. ........ මගෙ කන් වලට තාමත් චුරැ චුරැ ගගා වැටෙන වැහිකැට වල සද්දෙ විතරක් ඇහෙනකොට.. ඇස් දෙක පියාන උන්න මම තවත් ඇහි කෙවනි තද කරගත්ත..... ඇරියත් වැඩක් නෑ. .... මම දන්නවා. ....... ...... ....... .
