Sanemi'ye sorsanız, Giyuu için yaptıklarından asla pişman değildi. Onun için feda edebileceği çok şey vardı, onun için her şeyi yapardı. Ancak şu an elinden sevdiğinin git gide eriyişini izlemek dışında hiçbir şey gelmiyordu, geçirdiği büyük savaş yüzünden değilde aptal bir mark yüzünden öleceğini bilmek o kadar canını yakıyordu ki.
İkiside aptal bir mark yüzünden ölecekti, 4 yıl su gibi akıp geçmişti. Giyuu'nun 25. yaş gününe yaklaşık 1 hafta kalmıştı ve bu süre içerisinde Giyuu kilo vermiş, kaslarından geriye sadece sayılan kemikleri kalmıştı. Fazla ayağa kalkamadığı için Sanemi yanı başından asla ayrılmıyor, her istediğini yerine getiriyordu.
Giyuu'nun elini tuttu, "Keşke dindirebilsem acını, yok etsem." diyerek yanağına yasladı zayıflıktan güçsüz düşmüş eli. Giyuu olduğu yerden biraz doğrulup sakince Sanemi'nin dudaklarını öptü. Ayrıldıklarında ise kocaman bir gülümseme sundu ona, yanındaki komodinde duran defterle kuş tüyü kalemi alıp tek eliyle tutması zor olsada bir şeyler yazmaya başladı ve bir süre sonra defteri Sanemi'ye çevirdi
"Hiç üzülme benim için, ben görevimi layığıyla yerine getirdim ve bu yüzden mutluyum. Hem, kim bilir belki de yeniden doğacağız değil mi? Sende benim yanımda olacaksın, bir daha ayrılmayacağız. O yüzden ben ölünce sakın ağlama."
"Gözün arkada kalmayacak merak etme, arkadan bende geleceğim nasıl olsa." dedi Sanemi. "Ahh... Seni yeniden görebilmek için 8 ay nasıl dayanırım bilmiyorum." gözyaşlarını akıtmaya başladı, hâlbuki az önce Giyuu ona ağlama demişti.
•••
Tarihler 7 Şubat saat 11.50'yi gösterirken Sanemi, 10 dakika sonra Giyuu'nun doğum günü olmasına rağmen asla mutlu değildi. Giyuu su istediği için mutfağa gitti, suyu doldururken odalarından gelen yüksek sesli patırtı yüzünden elindeki bardağı bırakıp doğruca Giyuu'ya koştu. Kapıyı sertçe açtığında yerde yatan Giyuu'yu gördü.
Hışımla onu kollarının arasına aldığında zaman durmuştu sanki, gözleri dolarken "Ne diye ayağa kalkmaya çalışıyorsun..!" diye yakındı. Giyuu ise güçsüz elini Sanemi'nin yanağına yasladı ve kocaman gülümsedi. Gözlerini hayata yumduğunda, Sanemi'nin yanağındaki eli düştü. Sanemi ise kollarındaki ölü bedeni daha sıkı sararak, sessizce ağladı.
Daha sonrasında Giyuu'da diğer hashiralar gibi Kaikoma Dağına gömüldü, hergün Sanemi'yle mezarını sulamaya geldikleri hashiraların yanında gömülüydü artık. Herkes ağlarken, Sanemi öylece duruyordu. Kanao, Sanemi'ye baktı. Herkesin ağlayıp Sanemi'nin öylece durması kendisine tanıdık gelmişti, ona yaklaşıp elini omzuma koydu ve hüzünle baktı. "Bakma öyle ağlamayacağım, söz verdim ağlamayacağıma dair." gülümseyip, kısa süreliğine Sanemi'ye sarıldı. Kanao "Yinede, duygularını içinde tutma." diyebildi sadece.
•••
Sanemi'nin can atarak beklediği 8 ay yavaşta olsa geçip gitmiş doğum gününde Giyuu'nun yaptığı gibi kocaman gülümseyerek yummuştu gözlerini hayata. Ölmeden önce yanında olan Tengen'e ve karılarına sadece "Giyuu'yu sonunda göreceğim." demişti.
_________________________________________
"and hey you, don't you think it's kinda cute that i died right inside your arms tonight?"
Şu an final desem herkes beni bir elden geçirirdi herhâlde, merak etmeyin arkadaşlar bu bölüm final değil.
