Hafif smut içerir! Eğer rahatsız olacaksanız smut kısmını atlayabilirsiniz.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Dersleri bitmiş, ev arkadaşı Obanai ile kampüsten çıkıp yolda yürüyordu Sanemi. Planları, parktaki çardakta küçük bir piknik yapmaktı. Bu yüzden bir markete uğrayıp hem piknik için hemde ev için fazlaca alışveriş yaptılar.
Piknik yapacakları parka geldiklerinde ellerindeki poşetleri çardaktaki masaya koydular, ve karşılıklı oturup aldıkları hazır yemek ve abur-cuburları poşetten çıkarıp dizdiler. Gereksiz fazla şey almışlardı ama umurlarında değildi, nasıl olsa arta kalanları da eve götürünce birkaç güne kalmadan silip süpüreceklerdi.
Biraz daha yerlerse patlayacak duruma geldiklerinde, Sanemi karnını ovuşturdu. Çok yemişti, "Bir daha bu kadar yersem ağzıma sıçsınlar" diye mırıldandı ve etrafına bakınmaya başladı. Gözleri diğer banklar arasında gezinirken; eskiz defterine bir şeyler çizen kuzgun saçlı, okyanus mavisi gözlere sahip olan çocuk dikkatini çekti. Önceki hayatında renk körü olsada, tek görebildiği renk olan o mavileri unutmazdı asla. Yine karşılaşmışlardı işte, biliyordu. Giyuu Tomioka'ydı bu.
Arkasından "Nereye gidiyorsun piç, daha taşınacak bir sürü poşet var!" diye bağıran Obanai'yi umursamadan kuzgun saçlı çocuğun olduğu banka gitti. Oğlanın yanına oturup bir kolunu omzuna attı, "Ne çiziyorsun bakayım?" diyerek eskiz defterine baktı. Giyuu, ona bakmadan rahatsız olmuş bir biçimde konuştu, "Ne saçmalıyorsun, hem sende kim-" sözü lavanta gözlü oğlanla göz göze gelmesiyle kesildi. Şaşkınlıktan elindeki kalemi yere düşürmüştü.
"Kendimi tanıtmama gerek var mı sence?" diyerek alayla sırıttı Sanemi, "Ama madem kendimi tanıtmamı istiyorsun, tanıtayım o zaman." sahte bir öksürükle sözüne devam etti. "Ben Sanemi Shinazugawa, önceki hayatında bolca seviştiğin sevgilin." demesiyle koluna hafif bir yumruk yemişti, Giyuu'nun suratında hafif bir sırıtış vardı.
"O zaman bende kendimi tanıtayım. Ben Giyuu Tomioka, önceki hayatında aşkından öldüğün sevgilin." diyerek elini uzattı.
Kendisine uzatılan eli sıkarak "Tanıştığıma memnun oldum" dedi Sanemi. Hafifçe gülümsedi "Konuşabildiğini duymak garip hissettirmiyor desem yalan olur." Şu an sebepsiz yere ikiside gerilmiş konuşacak bir şey bulamamışlardı. Ancak bu gerginliği kıran ilk kişi ona sıkıca sarılan Giyuu oldu, "Çok özledim." dedi Giyuu mırıldanırcasına bir ses tonuyla. Sanemi de bu sarılışa karşılık verdi "Seni ne kadar aradım bir bilsen."
•••
Giyuu ile birbirlerini tekrar bulmanın coşkusuyla 1 haftadır etrafa ışık saçıyor denilebilirdi Sanemi, Obanai ve Mitsuri'ye bile durumu anlatırken içi kıpır kıpırdı. Obanai'nin, Mitsuri'yi bulduğu gün yaşadığı sevinci kendisi de yaşıyordu şu an. O kadar dalga geçmişti arkadaşıyla, şimdi aynı duruma kendisi düşmüştü.
Şimdi ise Obanai'yi evden postalamış, Giyuu'yu film izlemek için çağırmıştı. Tabii ki de niyeti sadece film izlemek değildi, ne demek istediğimi anladınız bence.
Bunları düşünürken evin kapısı çaldı, bir hışımla üstünü başını düzeltip kapıya doğru hızlı adımlarla yaklaştı. Kapı kolunu tutarken derin bir nefes aldı ve kapıyı açtı. Elindeki teneke bira dolu poşetle beraber kapıda dikilen Giyuu'ya baktı, "Bir 'hoş geldin' yok mu? Saygısız." diyerek cıkcıkladı. Böyle diyince hemen mavi gözlü oğlanın elindeki poşetleri alarak içeriyi gösterdi. "Hoş geldin." diyerek sırıttı. "Hoş buldum."
Giyuu içeri geçtikten sonra kapıyı kapattı ve hiç beklemeden mavi gözlü oğlanın arkasından yaklaşarak kollarını beline sardı. Kafasını boynuna yaklaştırarak derin bir nefes aldı ve oğlanın güzel, baş döndürcü kokusunu içine çekti. Sonra ise kafasını Giyuu'nun omzuna yasladı. "Hadi salona geçelim."
