Şu an Sanemi duştan çıkmış, Giyuu'nun kucağına yatıyordu. İzin günlerini değerlendirmekten kastığı buydu, Giyuu arada sırada başını okşuyor onu iyice mayıştırıyordu. Bir kediden farksız diye düşünde Giyuu, konuşabilseydi bunu kucağında yatan adama da söylerdi.
Neyse durduk yere moral bozmanın lüzumu yok, o bunları düşünürken Sanemi'nin sözüyle düşüncelerinden ayrılmıştı "Keşke okuma yazma öğrenseydim, böylece iletişim kurabilirdik." Bedenini doğrultarak kafasını iki yana salladı Giyuu. Sanemi'nin kendisini zorlamasına gerek yoktu, onlar böyle de anlaşabilirdi. "Bunun senin için sorun olmadığını mı söylemek istiyorsun?" Başını aşağı yukarı salladı Giyuu.
Sonrasında dışarıyı gösterdi, ve iki elini göğsünün dengine getirerek derin derin nefes alıp verdi. Bu hava alalım demek oluyordu. Sanemi, Giyuu'nun kucağından kalkarak bir elini kalkması için Giyuu'ya uzattı. Kendisine verilen eli tutarak ayağa kalktı ve Sanemi ile dışarıya yöneldi Giyuu.
Diğer hashiraların genellikle toplandığı yere gittiler, "Oh! Tomioka-san ile Shinazugawa-san geldi." dedi Mitsuri yüzündeki gülümsemesiyle. "Kendini affetirmeyi becerbildin mi Shinazugawa-san?" diye sordu Shinobu. "Umarım barışmışsınızdır!" dedi Rengoku.
"Bence barışma faslını atlamışlar, direkt olarak işi pişirmiş bunlar." dedi Giyuu'nun boynundaki kızarıklıklara atıfta bulunarak Tengen. Giyuu hızlıca bir elini boynuna götürürken utanıp kızarmasına engel olamamıştı, Tengen gülmeye başlayınca diğer herkes gülmüştü bu duruma.
"Bir dahakine yiyip bitirme çocuğu Shinazugawa." dedi Obanai alaycı bir ses tonuyla.
•Bu bölüm biraz kısa oldu maalesef :’), bölüm atmadığım o 9 gün boyunca buradaki bebeklerimi çok özlemişim. Ancak finale de yaklaştık 😔.
