Czy gdy napiję się,
Zwrócisz uwagę na me nieszczęście?
Czy gdy blizny będę mieć,
Zobaczysz tę zamieć...
Obok mnie.
Czy może jednak nie?
Nie czuję obecnie nic.
Przemija psychiczny ból,
Który był jak rój błyskawic,
I wbił we mnie wiele swoich kul.
Pustka mnie pożarła,
Moje serce zamieść ukradła.
Spowiła mnie mrokiem,
I zrobiła to wielkim krokiem.
Czasem robi mi się przykro,
A wtedy wpadam w walkę sama z sobą.
Lecz nie zauważa tego nawet z was kilkoro,
I błagam wtedy... Aby to było tylko tą jedną dobą.
CZYTASZ
Poezja z nutą depresji
PoetryZ dedykacją dla wszystkich, którzy tęsknią za czymś, czego nigdy nie było. Poezja to rzecz renesansowa i romantyczna. Jest także współczesna, choć tutaj zanika. Najważniejsze jest to, iż jest ona w każdym z nas. To my jesteśmy poezją. To dzięki na...
