Boli ją do takiego stopnia,
Że aż ma zwroty głowy.
To nie jest jakaś zbrodnia,
Ale odbiera jej mowy.
Odfrunąć stąd,
Oto jej marzenie.
Bo być codziennie,
Skazana na ten osąd...
To nie dla niej,
To bolesne dla serca jej.
„Odfrunąć... Odfrunąć... Odfrunąć."
Powtarzała pewnie,
Aż pewnego dnia dokonała tego,
I odfrunęła pięknie.
CZYTASZ
Poezja z nutą depresji
PoetryZ dedykacją dla wszystkich, którzy tęsknią za czymś, czego nigdy nie było. Poezja to rzecz renesansowa i romantyczna. Jest także współczesna, choć tutaj zanika. Najważniejsze jest to, iż jest ona w każdym z nas. To my jesteśmy poezją. To dzięki na...
