Proszę, zostań luby.
Skarbie, nie rób z siebie samoluby.
Wojna zaczekać może,
Nieprzyjaciela musimy wyprzeć za morze.
Grozi ci niebezpieczeństwo,
A tobie z wrogiem małżeństwo.
Kobieta zacisnęła wargi,
Gdy on spodziewał się skargi.
Małżeństwo tylko z tobą,
Wiem, jesteś mą jedyną miłością.
Potem słuch o nich zaginął...
Pewnie kobieta siedzi teraz z mężem,
I płacze za swoim kochaneczkiem.
Ale tego nikt się nie dowie,
Bo historia o miłości ci nie powie.
CZYTASZ
Poezja z nutą depresji
PoesíaZ dedykacją dla wszystkich, którzy tęsknią za czymś, czego nigdy nie było. Poezja to rzecz renesansowa i romantyczna. Jest także współczesna, choć tutaj zanika. Najważniejsze jest to, iż jest ona w każdym z nas. To my jesteśmy poezją. To dzięki na...
