Namjoon ve Jin Seoulde kurdukları yeni hayatlarına iki çocuk ve bir köpek almayı beklemiyorlardı.
(Just a two of us hikayesinin ikinci minik kurgusudur. )
Az buçuk Taekook kimsenin rahatını bozmaz umarım. Keyifli okumalar :3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dördüncü Bölüm: Tanışma Telaşı 🎧Mac DeMarco- Heart to Heart
"Hey Tae" Genç duyduğu utangaç mırıltıyla arkasına döndü. Karşısında yüzünü aşağıya eğmiş iki tane spor çantasını zar zor tutan Jungkook'u görünce hafifçe gülümsemişti.
"Efendim?" Jungkook, Taehyung'un yüzündeki yaralar karşısında far görmüş tavşana dönerken -ki Taehyung, Jungkook'un tavşana benzediğini düşünmüyor değildi- hemen elindeki spor çantalarını bıraktı ve küçük beyaz ellerini Taehyung'un yüzüne koydu.
"Buraya ne oldu?" Taehyung'un yüzüne doğru uzandığında dibine giren badem gözler o kadar güzel gözüküyordu Taehyung onların içinde sıkışıp kalmak istedi bir süre. Belki onların içinde kalırsa acısı, mutsuzluğu, umutsuzluğunun acısı diner, dinlenebilirdi.
Jungkook'un sıcak parmakları Taehyung'un cılız yüzünde dolanırken Jungkook gencin yüzünü iyice incelemeye başladı. Taehyung'un elmacık kemiklerine aldığı yaranın üzeri hafif sararmıştı bu durum -Taehyung'un yaraları- artık ikisi içinde alışılagelmiş olsada Jungkook her defasında yaraya sebep olan şeyi sorardı. Taehyung ise hiçbir zaman sebebini söylemezdi. "Hyungie çok acımıştır bu..." Taehyung cevap vermek yerine yüzünü iki sevimli el arasından çekti.
"Neden benim çantamıda taşıyordun." Jungkook'un ellerinin ettiği temas, içini garip bir huzurla dolduruyordu ama Taehyung bu huzura alışmak istemiyordu. Bir yıldır halihazırda tanışıyorlardı ama Jungkook'un basketbol takımına alınmasıyla iyice yakınlaşmışlardı. Taehyung onunla beraber antrenmana gitmeyi seviyordu onu görmeyi seviyordu ama alışırsa onsuz ne yapacağını düşünemiyordu. Daha görmeden karşısında bir uçurum olduğunu kabul etmiş gibiydi.
"Çünkü seninle konuşmam gerek." Jungkook dudaklarını büzdü ve aşağı doğru baktı: "Şey muzlu süt aldım, durağa kadar benimle gelir misin?"
Taehyung bu teklife şaşırmıştı çünkü genelde durağa beraber yürürlerdi, özellikle teklif etmesinde bir neden olmalıydı. Hızlıca düşünme evresini geçip kafasını olumlu anlamda salladı. Jungkookla konuşmak hoşuna gidiyordu çünkü. Onunla sessizlikte hoştu, sohbette.
Durağa doğru yürürlerken Jungkook elindeki muzlu sütü açtı, pipetinide hazırlayıp Taehyung'a uzattı. Taehyung'un gözleri "neden bana veriyorsun?" derken, Jungkook'un gözleri "sana aldım." diyordu.
Gözleriyle anlaşmaları sadece onlara özeldi. İkiside birbirlerini sorgulamadılar ve sessizce yürümeye devam ettiler.
