Riki, Ethan'ın motorunun uzaklaşan sesini dinlerken kapıda bir süre daha bekledi. Kırmızı gülü avucunda tutarak derin bir nefes aldı. Yarın ne olacağını bilmiyordu ama bir şekilde içi biraz olsun rahatlamıştı.
Ertesi gün, saatler üçe yaklaşırken Riki hazırlanıp parka doğru yürümeye başladı. Kalbi hızlıca çarpıyordu. Parka vardığında, Ethan'ı beklerken biraz huzursuzdu ama aynı zamanda içinde bir umut ışığı da parlıyordu.
Ethan, tam vaktinde parkta belirip Riki'yi gördüğünde, gülümseyerek ona doğru yürüdü. Riki'nin yanına geldiğinde, hafifçe eğilip ona bakarak, "Geldiğin için teşekkür ederim, Riki," dedi.
Riki, Ethan'ın huzur verici bakışlarıyla biraz rahatladı. "Merhaba, Ethan," dedi, hafif bir gülümsemeyle. "Beni buraya neden çağırdın?"
Ethan, parkın sakinliğini ve manzaranın güzelliğini göstererek, "Burası, seninle tanıştığımız günkü yer değil ama o günkü hisleri hatırlatıyor," dedi. "Seninle daha fazla zaman geçirmek, seni daha iyi tanımak istiyorum. Sana gerçekten değer veriyorum, Riki."
Riki, Ethan'ın samimiyetini hissetti ve içini dökmek için cesaret buldu. "Bilmiyorum, Ethan," dedi. "Heeseung ile yaşadıklarımız beni çok yıprattı. Tekrar güvenmekten korkuyorum."
Ethan, Riki'nin elini nazikçe tutarak, "Biliyorum, Riki. Sana zaman vereceğim ve sabırlı olacağım," dedi. "Ama sana bir şey söylemek istiyorum: Seni üzmemek için elimden geleni yapacağım. Bunu unutma."
Riki, Ethan'ın gözlerinde samimiyeti görüyordu. İçindeki korkuları bir kenara bırakarak, "Tamam, Ethan. Deneyeceğim," dedi.
Ethan, Riki'ye sımsıkı sarıldı ve "Teşekkür ederim, Riki," dedi. "Birlikte her şeyi aşabiliriz."
Ethan'ın kollarında kendini güvende hissetti ve geleceğe dair umut dolu bir adım atmaya karar verdi.
Riki ve Ethan, parkta huzur dolu bir gün geçirdiler. Ethan, Riki'yi güldürebilmek için elinden geleni yaptı; şakalar yaptı, ona komik anılarını anlattı. İkisi de, eski günleri anımsatan bu anın tadını çıkardılar. Günün sonunda, Riki'nin yüzündeki gülümseme geri dönmüştü ve Ethan, bu anı kazandığı için minnettardı.
Eve döndüklerinde, Riki'nin aklında artık sadece üniversite vardı. Vizeler yaklaşıyordu ve ders çalışması gerekiyordu. Kafasındaki karışıklıkları bir kenara bırakıp odasına çekildi, masasına oturdu ve kitaplarını açtı. Üniversite hayatı zordu ama geleceği için bu zorlukları aşması gerekiyordu.
Sabahları kütüphanede çalışıyor, öğleden sonraları arkadaşlarıyla grup çalışmalarına katılıyor ve akşamları da evde bireysel olarak derslerine yoğunlaşıyordu. Riki, kendine küçük bir çalışma programı hazırladı ve bu programa sadık kalmaya özen gösterdi. Her gün belli saatlerde ders çalışıyor, aralarda dinlenmeyi de ihmal etmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Dansı: Ritimlerin ötesinde'Heeki
FanfictionMotor sürücüsü Heeseung ile üniversite öğrencisi Riki, tesadüfen bir barda tanışır. Ancak bu görüşme, karanlık sırların ve tutkuların başlangıcı olur. İkisi arasındaki çekim, ritimlerin ötesinde bir dansa dönüşürken, geçmişin gölgeleri de onları tak...