"gözlerin her deniz gibi ağladığında, gözyaşlarını kurutmak için kıyıda seni bekleyen kum taneleri olacağım."
• jeongcheol
• texting + düzyazı
• yetişkin içerik
Odamın kapısının yumruklanmasıyla yatağımdan sıçradım. Korkarak uyandığımdan, yatağımda doğruldum ve nefesimin düzene girmesini bekledim kısa bir süre. Biraz kendime geldiğimde pencereye baktım, hala havanın oldukça karanlık olduğunu gördüm. Odamın kapısının önünden gelen bağırışma sesleri ne yazık ki çok tanıdık bir kaosun habercisiydi.
Yatağımın başlığına yaslanarak, seslerin kesilmesini beklemeye koyuldum. Ancak annemle babamın aralarındaki kavgalar asla çabucak bitmezdi. Birbirlerine hakaretler savuruyor, hınç dolu sözlerle bağırıyorlardı. Her kelime, sanki ağır bir yük gibi üzerime çöküyordu. İçimden defalarca "Artık bitsin," diye geçirdim ama nafile... Ağlamamak için kendimi zorluyordum. Ancak gözyaşlarım gözlerimde birikiyor, boğazımda bir düğüm oluşuyordu.
Gözyaşlarımı artık tutamayacak duruma gelmiştim, ellerimin titremesine engel olamıyordum. Kavgaları asla bitmiyordu ve birbirlerine bir şey yapacakları düşüncesi beni yiyip bitiriyordu. Nefes alış verişlerim hızlanmış, hıçkırarak ağlamamak için kendimi çok zor tutuyordum. Gruba o mesajı attığımdan beri, daha şiddetli tartışmalar gerçekleşiyordu evimizde. Her şey benim yüzümden olmuştu, şu an benim yüzümden kavga ediyorlardı. Artık son bulmalı diye düşündüm, ani bir kararla oturduğum yerden kalkıp kapıya yöneldim.
Kapıyı açtığımda gözüme ilişen ilk şey, duvarda olması gereken fakat yerde olan büyük çerçeveydi. Annemle göz göze geldiğimde yüzündeki nefret dolu ifadeyle karşılaştım. Kesinlikle benim yüzümden kavga etmeye başlamışlardı.
Sonra farkına bile varmadan kavganın tam ortasında buldum kendimi. Ağır ve sert sözlerin arasında kaybolmuştum. Bir şeyler söylüyordum, belki de onları durdurmaya çalışıyordum, ama sesimi duyan yoktu. Evde yankılanan bağırışlar iyice yükselmişti. Kavganın sebebi bendim, bunu yüzüme vuruyorlardı. Kendimi suçlamamak mümkün değildi çünkü söyledikleri doğruydu.
Aniden, babamın elinin yüzümdeki sert darbesini hissettim. Acıyla irkildim. Daha fazlasını yaşamaktan korkarak hızla odama koştum ve kapımı kilitledim. İki kez kilitledim ki daha güvende hissedeyim. Dışarıdaki bağırışmalar, bir süre sonra yavaşça azaldı, sonunda tamamen sustu. Günler, hatta geceler boyu zihnimde yankılanacak sözlerle baş başa kalmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
09:50
Bro's 🌷
Joshua: Jeong geldin mi okula? Yazmamışsın bir şey hiç
