Annem "hadi Petek kahve yap içelim". Bu hayata dönmeden geçmişe dönelim.9 yaşıma.. Hatırladığıma göre güzeldi ama anladığım da kötü olan hayat.
Evde ablamlarla ve annemle müzik açtık bi yandan o çalarken bi yandan temizlik yapıyorduk eşya topluyorduk. Kutulara eşyalar yerleştirdik. Yarın taşınacaktik ve hazırdık. Bütün gün çalıştık yorulduk tabi .
Aksam olunca babam işten geldi yemek yedik . Babam anneme masa kurduttu. Maç vardı çünkü "galatasaray-fenerbahçe" maçı. Fanatik Galatasaraylıydı babam.Ablamlarla oda da oturken ablam okulda olanları bizimle paylasıyordu.Aniden bir ses geldi.Annem bağırıyordu babam bağırıyordu koşa koşa gittik salona kavga ediyorlardı.
Babamı annemi döverken görmek çok kötüydü. Biz ayırmaya çalıştıkça bizi de dövüyordü. Neyse ki babam o sinirle dışarı çıktı.
Bizde hep beraber olayın şokundaydık olanlara anlam veremeyip uyuduk.Bu arada Galatasaray yenilmisti.
Yani sinirin bir kısmının nerden geldiği belliydi.
Sabah korna sesiyle uyandık. Kamyon gelmişti eşyalar yüklendi. Yeni eve nakliyat yapılacaktı. Yapıldı bir sorun olmadan. Eşyaları yerlestirdiler .
Miraç ablam Ece ablamla itişe itişe çalışıyorlar.Ben küçük olduğum için fazla iş yaptırmıyordu annem. Ve yine yorgunluk .
Okullar tatildi ama açılmadan benim okul değişikliği yapilmaliydi. Bu tabi ki babamın umrunda değil. Annemle yeni evimizin yakınında ki okula gittik görüşmek için . Ben hiç ayrılmak istemiyordum okulumdan . Servisle gidebilirdim aslında . Istediğim oldu servise yazilacaktim okullar açılınca annem babamı ikna etmiş.Okulda zaten dolu olduğu için alamazmış.
Miraç ablam üniversite sınavına hazırlanıyordu bunun için dershaneye gidiyordu bende gittim bugün ve beni biriyle tanistiracakti. Ablam güzelce hazırlandı .
Evden çıktık balık pazarını geçtik ara sokakta bir kafeye girdik . Ablam karşı masada oturan birine selam verdi.
Beni tanıştırdı. "Merhaba ben Petek" dedim utangaç bir sesle.
