SUMMER LOVE

Summer 24

Bakit hindi ko kayang kontrolin ang emosyon ko? Ayokong makita niya na apektado ako sa mga nangyari.

Nakayakap parin siya sakin habang ako naman tuluyan nang nag breakdown.

"Sshhh. Tahan na. I missed you so much Mikz. "

Iniharap niya ako sa kanya pero yumuko ako dahil sa hiya na makita niya akong umiiyak. Pero hinawakan niya ang baba ko at tumingin siya sakin but I look away. I can't stand staring at his eyes.

God! Please help me this time.

"Look. I know that you're mad at me. But please, hear my side Mikz."

Tipid akong tumango sa kanya at niyakap niya ako ulit bilang pasasalamat.

"I'm sorry I broke my promise Mikz. I'm really sorry. Gustong-gusto kong bumalik dito nung sumunod na summer pero may nangyari. I'm so sorry." Napayuko siya habang hinahawakan ang dalawa kong kamay.

"What happened?"  I asked him because of curiousity.

Matagal pa nung sumagot siya. But I didn't forced him to answer immediately. I know how to wait.

"I was ill. Akala ko nga mamatay na ako nun dahil sa heart disease ko. May taning na ang buhay ko 10 months after akong dumalaw dito. But then a miracle happened to me. Nagpa heart transplant ako and thank god my body accepted the organ. I was so happy. I was blessed. Nabuhayan ako nung naisip ko na mababalikan pa kita. Kaya pagkalabas ko sa hospital, nagpagaling ako. Kaya medyo bumalik narin ang dating hubog ng katawan ko."

Hindi ako makapaniwalang ganun ang nangyari sa kanya. Akala ko kinalimutan na niya ako pero nagkasakit pala siya at hindi ko man lang siya naalagaan. Instead, I hated him so much dahil sa pag broke niya ng promise niya.

"I thought you don't love me anymore. Because of that Maddison." Napayuko ako.

Iniharap na naman niya ako sa kanya.

"That Maddison is nothing to me but a friend Mikz. That girl is so obssess with me. Natakot ako sa parents niya kaya sumusunod ako sa mga gusto niya. Ikaw lang ang minahal ko Mikz. I swear. And I can prove it to you."

Parang nabunutan ako ng tinik sa dibdib nang marinig ko yun. Isa akong tao na madaling magpatawad pero dapat rin akong humingi ng tawad sa kanya.

May kinuha siya sa bulsa niya at kinuyom pa niya ito.

"Ito ang magpapatunay na mahal na mahal kita simula pa nung una."

Binuksan niya ang palad niya at nakita ko dun ang matagal ko nang hinahanap. Napatakip ako sa bibig ko dahil sa shock. I can't even speak clearly kaya nauutal ako na parang naiiyak.

"How...how...O my God! You're..."

I hug him so tight and cried on his shoulder. I really can't believe that after all this years, the necklace that I've been looking for ay nasa Knight in Shining Armor ko lang pala. We are destined for each other. After all this years, the man I love since time immemorial is right in front of me. Since 8 years old kami. My knight in shining armor. I finally found you. I mean YOU FOUND ME!

"Ikaw. I really can't believe it. You're my Knight in Shining Armor. I loved you since were 8 years old. I kept waiting for the time na bumalik ka and guess what, you came back 2 years ago. I love you so much Malcolm. I really do." Hindi ko na napigilan at umiyak na ako nang todo todo dahil sa tuwa.

Sinuot niya sakin ang necklace na shell at niyakap niya ako ulit.

"I love you more Mikz. My Damsel in distress." Sabi niya ang he kissed sa cheeks.

We stayed at the room mga 30 minutes pa. I just wanted to spend more time with him. My only love.

Hindi ko pa nagagamit ang salitang I LOVE YOU dahil gusto kong sabihin yun sa taong mamahalin ko at mamahalin ako ng totoo. And guess what! I just did! I'm sure about my feelings because Fate decides for the two of  us.

"Tara na sa baba? Baka hinahanap na tayo ng mga kaibigan mo." Sabi ni Malcolm.

"Pero baka magulat sila na nagkabati na tayo. "

So nagplano kami na di muna sabihin sa kanila na ok na kami. Hindi narin naman halata sa mata ko na galing umiyak kaya ang ang naunang bumaba.

"Mikz. Ang tagal ko naman. Di mo naman sinabi na may LBM ka. Wag ka na kasing kumain ng peanut butter nang walang tinapay." Sabi ni Trick.

Binato ko siya ng unan kaya nagtawanan naman silang lahat.

"Loko! May hinahanap kasi ako kaya ako natagalan. Teka, nasan si Malcolm?" Kunwari kong tanong sa kanila para hindi mahalata na kami ang nagkasama.

"Hindi pa nga bumabalik eh. Baka nakatulog yun." Sabi ni Bryle.

Tumango-tango nalang ako at bumalik sa pwesto ko kanina katabi ni Harry at Tyler.

Never Let you Go ang pinapanood namin nang bumaba si Malcolm. Nagkatinginan kami pero ako ang unang bumitaw dahil baka mahalata ng iba.

Pagkatapos ng movie marathon ay nagsiuwian na ang sila. Hinatid ko sila sa labas kasama si Kuya Jordan dahil nasa sala lang si Malcolm.

Nagpaalam ako sa kanilang lahat. Pagkaalis nila, dumating naman si Mommy, Tita Jean at Tito Morgan. Nagmano kami sa kanila at sabay na kaming pumasok sa loob.

Pagkapasok ko palang sa pinto at sinalubong na agad ako ni Malcolm ng yakap. Napa-angat ko dahil ang tangkad niya kaya humawak ako sa leeg niya habang tumatawa.

"Aheerm! What's happening?" Tanong nila na parang mga batang walang alam.

Malcolm and I laughed. Nakakunot naman ang mga noo nila pero parang na gets na ni kuya Jordan kasi nakakaloko na yung ngiti niya.

"We'll talk about it over dinner." Sabi ko at hinabol pa nila kami ni Malcolm papunta sa kitchen dahil curious daw sila sa mga nangyayari.

Kaya nung naghapunan kami, sinabi ko sa kanila lahat. Yung sakit ni Malcolm, yung hindi niya pagtupad sa usapan, tungkol sa kwintas at tungkol sa aming dalawa na magkakilala na simula pa nung bata. And they were all shocked yet happy.

"This calls for a celebration Balae."

"Mom! "Saway ko kay Mommy na super advance.

Nagtawanan naman kaming lahat.

Hinawakan ni Malcolm ang kamay ko sa ilalim ng mesa. Nginitian ko siya and he responsed naman.

"Waaaah! Mommy! Ate and Kuya are holding each others hand!" Biglang sigaw ni Hamish.

Napabitaw naman kami ni Malcolm.

Please face wag kang mamula! Control!

"Hahaha! Look Ma oh. Namumula si Malcolm." Sabi ni Kuya Jordan.

"Shut up Kuya."

Napatingin naman ako kay Malcolm na minumura ang kuya niya. Parang kamatis yung mukha niya. Kaya napatawa naman ako.

Napatingin siya sakin.

I kissed his cheek kahit na nasa harap sila Mommy. Ok lang naman sa kanila as long as you know na.
Kinikilig pa nga sila pero natawa na naman nang mas pumula ang mukha ni Malcolm.

Today is so memorable. A very unforgetable day for all of us.
A day of unity.
A day of forgiveness.
A day of peace.
A day of happiness.
A day of revelation.
A day of LOVE.

I love you Malcolm. I always do.

*to be continue*