Nisan'la eve doğru yürümeye başlamışdık. Bir yandan sohbet ediyorduk bir yandan yürüyorduk. Nisan Efe' nin bana göz kırptığını görmüş olacak ki ağzımdan laf almaya çalışıyordu.
- Şu yeni gelen çocuğu gördün mü ya Irmak ? Çok yakışıklı değil miydi.
Nisan'ın ne yapmaya çalıştığını anlamıştım. Ama gene de kendimi belli etmedim. Anlamamazlıktan gelerek soru sormaya başladım.
- Hangi çocuk şu en önde oturan mı?
Nisan daha açık olmaya çalışarak devam etti.
- Ay hayır Irmak o değil. Fark etmedin mi?
Nisan sinirlenmeye başlamıştı ama açık açık söylemesini istiyordum.
- Hangisini diyorsun Nisan? bir sürü yeni çocuk geldi . Hem neyi fark etmem gerekiyordu.
Nisan daha fazla dayanamadı ve direkt söylemeye başladı.Tabi söylemeden önce koluma girmeyi ihmal etmedi.
- Of Irmak. Şu sana göz kırpan çocuğu diyorum. Görmedim deme vallahi bayılırım şuraya.
Nisan her zamanki gibi heyecanlı bir şekilde konuşuyordu.
- Ha onu diyorsun sen ! Gördüm görmesine de ciddiye almadım pek.
Nisan imalı konuşmayı bırakarak anlatmaya başladı.
- Kızım nasıl ciddiye almadım ya çocuk sana göz kırptı hemde sınıfa gelir gelmez. Kim yapar bunu . Ben sana söylüyorum bu çocuk sana yürüyor yaaa.
Nisan son cümleyi söylerken oda bende gülmemize engel olamıyorduk. Açık söylemek gerekirse nisanın dedikleri hoşuma gitmedi değildi.Çünkü çocuk gerçekten yakışıklıydı.
Eve geldiğimizde Nisan ' la ayrıldık. İçeriye girdiğimde yine tek olduğumu fark ettim. Bu duruma alışmıştım o yüzden garipsemiyordum.
Hemen odama çıktım. Telefonumu çantamdan çıkardığım da kapalı olduğunu gördüm. Telefonumu şarja takıp üzerimi değiştirdim.
Üzerimi değiştirdikten sonra mutfağa gidip annemin gitmeden önce hazırladığı yemekleri tepsiye koyarak odama çıktım.
Yatağıma ayağımı uzatıp tepsiyi bacaklarımın üzerine koydum.
Yemeğimi yerken aynı zamanda nisanın dediklerini düşünüyordum .
Öyle bir şey olabilir miydi ki?
Yemeğimi bitirdiğimde saatin sekizi geçtiğini gördüm. Tepsiyi alarak mutfağa girdim. Bulaşıkları hızlıca makineye koyup geri odama çıktım.
Yatağıma uzanıp telefonumu elime aldım. Sosyal medyada gezinirken Nisan'ın mesajını görmemle kalbim hızlanmaya başladı.Nisan'ın mesajında şöyle yazıyordu.
- iyi akşamlar Irmak. Uyumamışsındır umarım çünkü sana bomba gibi bir haberim var.
Mesajı okur okumaz cevap yazmaya başladım.
- iyi akşamlar Nisan. Yok uyumadım daha. Neymiş o bomba haberler merak ettim şimdi.
Mesajı gönderip Nisan'dan gelecek haberi beklemeye başladım. Kalbim nerdeyse yerinden çıkacaktı. İşte Nisan'dan beklediğim mesaj geldi.
- Hani şu sana göz kırpan çocuk vardı ya benim bir arkadaşımla konuşmuş. Çocuğa seni sormuş kızım.
Mesajı şok bir şekilde tekrar tekrar beş kez okudum. Ve sonunda bir cevap yazmaya karar verdim.
- Eee o ne demiş benim hakkımda.
Nisan ;
- Güzel, iyi bir kız demiş. Çocuk her an çıkma teklifi yapabilir. Demedi deme.
Irmak;
- Yok ya öylesine sormuştur. Bizde ortada bir şey yokken çok kaptırmayalım kendimizi.
Nisan
- Aynen kesin öylesine sormuştur? Ama evet çok yüz vermeyelim sonuçta kız evi naz evi koşsun biraz arkandan.
Nisanla konuşmamızı bitirdikten sonra bir an önce uyumak ve yarın olmasını istiyordum.Yatağıma girip bugün olanları düşünerek derin bir uykuya daldım .
Yarını iple çekiyorum..
__________________________________________________________________
HERKESE MERHABALAR. BAZI NEDENLERDEN DOLAYI UZUN ZAMANDIR BÖLÜM ATAMIYORDUM . ANCA ZAMAN BULABİLDİM.
BEŞİNCİ BÖLÜMDE BİTTİ ARKADAŞLAR.SİZCE NİSAN VE IRMAK YARIN OKULDA NE YAŞAYACAK.
LÜTFEN OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. SİZİ SEVİYORUM...❤️❤️
@zeliha1109 takip etmeyi de unutmayın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUTLULUĞUN ANAHTARI
General Fictionher kapıyı açan bir anahtar vardır.kimse bilmez ama bazı duygularında anahtarı var kimi zaman anahtarlarımızı sevdiklerimize veririz kimisi sahip çıkar korur kollar kimiside vardır ki karşısına çıkan ilk uçurumdan aşağı atar.ve kaybolur.
