[၁၄]|Zawgyi

1.3K 33 4
                                    






ဒီရက္ပိုင္း သူ႔စိတ္ေတြဟာ ေနာက္က်ိလြန္းသည္။ အတိအက်ေျပာရပါလ်ွင္ အေရးပိုင္ႀကီးႏွင့္ အေနရခက္ေသာ ဒိတ္ လုပ္ျခင္း အၿပီး သူ႔စိတ္ေတြထဲ ထိုလူႀကီးဟာ အၿမဲ
တလႊားလႊားႏွင့္ ေျပးေနေတာ့၏။

ထိုသို႔ေတြးမိၿပီး ေယာပုဆိုးႏွင့္ ေျပးလႊားေနသည့္ ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေတာ့ ခြီးကနဲ ရယ္လိုက္မိသည္သာ ။

"ခြီး ... ဟာသႀကီးျဖစ္ေနမွာပဲ အဟမ္း"

သူ႔အျဖစ္ကတည္း အေရးပိုင္ရဲ့ပေယာဂေၾကာင့္ သစ္ရြက္လႈပ္ရင္ရယ္တာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ ။ ဘာမွ မလႈပ္လည္း ရယ္ေနမိၿပီျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ေဆးမမွီႏိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေနကို ျပန္သံုးသပ္မိရင္း အရွက္ေျပ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ရသည္။

မင္းပံုကေတာ့ မလွမ္းမကမ္းမွေန၍
သူ႔ကိုၾကည့္ေနၿပီး ေခါင္းတကုပ္ကုပ္ လုပ္ေနရွာသည္။

သေဘာက သူ႔ကို ရူးမ်ားေနၿပီလားလို႔ ထင္ေနျခင္း !

အခ်စ္ရူးေလးျဖစ္ေနတာေတာ့ သိမည္မထင္။ ယခင္ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ အေရးပိုင္ကို ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သူ႔ရဲ့ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ အိႁႏၵေဆယ္မရျဖစ္ေန
သည့္ အေျခအေနကိုေတာ့ မွီမွာမဟုတ္။

ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သူ႔ေလာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ယြမွာ မဟုတ္ဘူးထင္ပါရဲ့ေလ !

" ဟီး .. ၪီးကကြာ "

မိမိကိုယ္ကို ထိုသို႔ ေတြးၿပီး ဟီးကနဲ ရယ္လိုက္မိကာ မင္းပံု ေစ်းထဲမွာ ၀ယ္လာေပးသည့္ အနားရိွ ပန္းသီးျခင္းထဲမွ ပန္းသီးတစ္လံုးအား ယူလ်က္ အေဝးသို႔ ေယာင္ရမ္း လႊင့္ပစ္လိုက္မိသည္။

" ဟာ ... ဒုကၡပါပဲ သခင္ေလးရယ္ "

အိပ္ေဆာင္ေရ႔ွ တံတက္ၿမိတ္တြင္ထိုင္လ်က္ ျပဳလုပ္လိုက္ေသာ သူ႔အျပဳအမူကိုျမင္ေတာ့ ဝန္းထဲ တံျမတ္စီးလွည္းေနသည့္ မင္းပံုက တံျမတ္စီးႀကီး ဘုန္းကနဲ ပစ္ခ်ကာ သူ႔စီကို အူယားဖားယား ေျပးလာရင္း ဒုကၡပါပဲဟု ဆိုသည္။

" မရဘူး လာလာ ! ေဆးထိုးဆရာစီျဖစ္ျဖစ္ ၊တန္းဝင္သမားေတာ္စီျဖစ္ျဖစ္ ၊ သခင္ႀကီးေျပာတဲ့ ဖင္မလီး ေတာင္တာ စီျဖစ္ျဖစ္ သြားမွကို ရေတာ့မယ္ "

အရေးအပိုင်မင်းအား အပိုင်ကြံခြင်းWhere stories live. Discover now