Kanlı Pençe

07- Sürüye Sunuş

Uzun bir ara verdiğim için gerçekten üzgünüm. Taslakta kalan bölümü bir türlü düzenleyemedim. Bayram tatili ile tüm düzenim bozuldu.

Bundan sonra arayı daha fazla uzatmamayı düşünüyorum. Tekrar üzgünüm.

İYİ OKUMALARRR 🐺🐺
---------

Jacob'un dediklerinden sonra tüm bedenim uyuşmuştu. Kalp atışlarım zirveyi görmüş ve aniden atmayı bırakmıştı.
Kurt insanlar Jacob'un bu sözlerinden sonra sessizce birbirlerine baktılar. Bilge kurt ufak bir tebessümle bizi izliyordu. Sonuçta kurt lider yıllardır aradığı eşini bulmuştu. Tabi eşinin bir insan olması üstelik onların dünyasına ait olmaması önemsizdi sanırsam.
Jacob bu sessizliği daha fazla uzatmak istemezcesine elimi tuttu. Tuttuğu elim mühür çiçeklerimin olduğu elimdi. Ellerimiz buluşunca çiçekler biraz daha parladı. Bir araya gelmiş ellerimizin arasından belli belirsiz turuncu bir ışık yayılıyordu. Jacob kelimelerini toparlamak için derin bir nefes aldı.

"Madem artık kurt klanınının lideriyle eşsin buradakilere kendini tanıtmalısın."

Sözleriyle ona baktım ve başımı olumlu anlamda salladım. Şuan kendimi çok heyecanlı ve meraklı hissediyordum. Vücudumdaki tüm sinirler sakinleşmiş, midemdeki kelebekler uçuşmaya başlamıştı.

Jacob benimle birlikte kapıya doğru ilerlemeye başladı. Ona uyumlu adımlar atarak birlikte kulübeden çıktık ve başka bir yöne doğru ilerlemeye başladık. Diğer kurt insanlar bizi takip ediyorlardı.
Kurt klanına ilerlediğimizi biliyordum bu da her adımda daha çok heyecanlanmama sebep oluyordu.

Jacob yanımdan ilerlerken sürekli bana bakıyordu ve benim ifadelerimi izliyordu. Ben ise yol boyunca onun bakışlarını hissederek tek bir söz etmiyordum. Ne diyebilirdim ki zaten? Bir insan kaç defa aşık olduğu kitap karakterinin gerçeğe dönüştüğünü ve onun eşi olduğunu deneyimlerdi ki.

Çıplak ayaklarımla ezdiğim yapraklar ve çamurlu toprağı seyrettiğim mis gibi orman havasıyla çevrili yolda bir süre daha yürüdükten sonra ağaçların arkasında güzel bir göl gördüm. Galiba gelmiştik çünkü gölün olduğu tarafta bir kaç çocuk sesi geliyordu. Yaklaştıkça artan heyecanımla Jacob'a baktım. Yol boyunca yaptığı gibi bana bakıyordu ve ifadelerimi yokluyordu.
Yüzünde hafif bir gülümseme vardı. Bu bana karşı gösterdiği ilk insani ifadeydi galiba.

"Biraz daha heyecanlanırsan kalbin göğsünden dışarı çıkacak."

Jacob'un konuşması ile yüzümün yandığını hissettim. Gözlerimi kıstım ve ona yan bir bakış attım.

"Elimde değil. Bu olanlara daha önce şahit olmadım"

Sözlerimle birlikte gülümsemesi biraz daha büyüdü ve başını salladı. ağaçların arasından sıyrıldık ve gölün olduğu açıklığa çıktık. Gördüğüm tüm kurt insanların bakışları ikimizi buldu ve liderlerinin yanındaki bana döndü. Jacob o sırada sessiz kadı ve büyük ihtimalle telepatik yollarla tüm sürüye haber verdi.

Bir kaç dakika sonra gölün oraya başka kurt insanlar ve çocuklar toplandı.
Kurt insan kalabalığı biraz daha büyürken gölün karşı tarafına ulaşan tahta köprüyü yürümeye devam ettik. Köprü gıcırdadıkça Kalabalık artıyor. Kalabalık arttıkça üstümdeki gözler artıyordu.
Köprüyü nihayet geçtiğimizde Jacob tutuğu elimi herkesin görebileceği bir şekilde havaya kaldırdığında olanlara merakla baktım ve hiç zorluk çıkartmadım.

"Burda olan olmayan herkes duysun! Kurt lider eşini buldu. Kurtlar sonunda hak ettiği güce kavuştu!"

Kalabalık Jacob'un derin sesinden sonra ikimizede bakakaldı. Etraf bir anda sessizliğe büründü ve sadece bize baktı. Küçük çocuklar bile koşturmayı kesmişti. Şaşkın gözler bir süre öylece üstümde dolandı.
Bu sessizlik beni biraz endişelense de bir kaç saniye sonra halktan kişiler gururlu ve mutlu bir şekilde bağırmaya ,tezahürat etmeye başladı.