Cover Me || Lee Felix

🎐

-İyi akşamlar ikinizede.

-İyi akşamlar Chan!

+İyi akşamlar :)

Chan gittiğinde bende yavaşça kalktım ve trençkotumu üzerime geçirdim. Yongbok a veda ettiğim sırada çekingen sorusunu bana yöneltti.

-Şey... Hava geç oldu. Eğer yanlış anlamazsan seni evine kadar bırakayım. Sadece dükkanı kapatmamı bekle. Olur mu?

Ona tebessüm ettiğimde hiç reddedemeyecektim. Hava kararmış ve sokaklar ıssızlaşmıştı çünkü.

+Çok teşekkür ederim Yongbok. Bu iyiliklerini nasıl ödeyeceğim acaba?

-Sağlıklı ve mutlu ol yeter.

Karşılıklı dudaklarımız kenara kıvrıldığında önlüğünü çıkarıp tezgahın arkasına koymaya gitmişti. Birkaç anahtar aldıktan sonra ışıkları kapatmış ve beraber dışarı çıkmıştık. Kapıyı kilitlediğinde bana döndü. Eli ile yolu gösterdiğinde beraber yürümeye başladık.

İki adım sürmeden elindeki anahtar ile arabasını açtığında resmen şoka girdim.

Çünkü araba mercedes benz S63 AMG idi. Çüş AMK yani  . Ay araba ismi ile uyumlu oldu. Off ne diyorum ben ya. Cidden cafe işlemekte bu kadar para varmıydı ki? Bendemi cafe açsam?

Arabaya ilerlerken düşüncemi dile getirdim.

+Bu kadar çok kazanıyor musun gerçekten?

Bana bakıp ufak bir tebessüm sundu ve kapımı açarken yanıtladı. Hem centilmen hem zengin hem de yakışıklı. Gerçekten mükemmel birisiydi. İlerde evleneceği kişi çok şanslıydı.

-Aslında asıl işim iç mimarlığı. Cafe yi hobi olarak yürütüyorum. Arkadaşlarımla beraber.

Anladığımı belli etmek için kafamı aşağı yukarı salladığımda arabaya binmiş ve oda kendi yerine doğru ilerlemişti. Bindiğinde arabayı çalıştırdı ve yola koyulduk.

-Bana nerede oturduğunu söyleyebilir misin?

Ona otelin ismini verdiğimde şaşırmıştı. Bana göz ucuyla bakıp yola dönerken sordu.

-Otelde mi kalıyorsun?

+Şiddet gördüğüm için en sonunda dayanamayıp evden ayrıldım. Dün oldu bu.

Buruk bir tebessüm sunduğunda bunun çeşitli zorluklar çektiğim için olduğunu anlamıştım. Ama ben artık mutluydum. Artık kurtulmuştum. Artık mutlu olacak, artık kendi hayatımı yaşayacaktım. Artık yaşıyordum.

Yolun devamında ne o ne de ben koruşmamıştık. Otelin önüne geldiğimizde veda edeceğim sırada dudaklarını aralayıp yeniden çekingen bir tavırda konuşurken elini ensesine attı.

-Yanlış anlamaz isen eğer... Evim aslında büyük ve tek başıma yaşıyorum. Otelde de rahat  edemeyebilirsin. Bende kalmaya ne dersin?

Çok düşünceli birisi idi. Fakat teklifini kabul edemezdim. Kendine göre bir düzeni olmalıydı ve bunu bozmaya hakkım yoktu. Hemde daha önceki gün tanışmış iken. Yüzüme bir tebessüm ekleyerek konuştum.

+Üzgünüm ama kabul edemem. Teşekkür ederim.

-Hemen karar verme biraz düşün olur mu?

Hızlıca konuştuğunda yeniden reddettim.

+Teşekkür ederim fakat gerçekten bana çok yardımcı oldun ve sana yük olmak istemem  . İyi niyetin için teşekkürler.

-Olsun ama sen yinede aklında bulundur. Her durumda evimin kapısı sana açık olacak.

Fazla uzatmanın bir manası yoktu.

+Pekala , aklımda bulunduracağım.

Karşılıklı tebessümden sonra aynı anda konuştuk.

-İyi geceler!

+İyi geceler!

Aynı anda bu sefer güldüğümüzde el sallayıp arabadan indim ve araba yeniden çalışıp gözden kaybolunca otele girdim .

Gerçekten bu benim için yeni bir başlangıç sayılıyordu. Yeni bir hayat, yeni arkadaşlar, yeni iş ve yeni mutluluklar. Umarım bir daha yollarımız karşılaşmaz Hyunshik.

Odama güler yüzüm ile girdikten sonra hızlıca üzerimi değiştirdim ve yatağıma girdikten sonra gözlerimi yeni güne açmak umudu ile kapadım . Birkaç saat sonrasını bilemezdik çünkü. Ben ise birkaç gün önce bu saatlerde gözlerimi bir daha asla açamamayı dilerken şimdi önümdeki olmasını istediğim mutlu günler için yaşamayı diliyordum .

Hayat ne kadar da süprizlerle dolu.