Anka kuşunun göz yaşları (+18)

BÖLÜM 5

IŞIKTAN;

Kafayı yemek üzereydim yan odamdan gelen o kadının inlemeleri zevkle çığlık atması bütün evde yankılanıyordu.

Durmuyorlardı sesleri kesilmiyordu. Kulaklarımı yastıklarla iki yandan kapattım ama yinede sesler susmuyordu kafamın içinden çıkmıyordu.

Son çare masada duran uyku iğnesini elime aldım. kahretsin bunu yapıcak mıydım cidden? İğne korkuma rağmen derin bir nefes alıp iğneyi bacağıma sapladım.

Kendimi o soğuk yatağa bıraktım. Hızla esir aldı beni uyku, teslim oldum tek çareme kurtuluşuma...

Issız bir kumsaldaydım herşey çok güzeldi. Deniz masmavi ve berrak dalgaların sesi huzur verici ve güneş iç ısıtıcıydı. Herşey mükemmeldi bir salıncak vardı. Sallanan kişinin arkası dönüktü bianda kendimi onun yanında buldum. Beyaz tiril tiril elbisesiyle melek gibiydi hafifçe ensesine dokundum. Gördüğüm yüz kalp atışlarımı hızlandırmıştı korkudan parmaklarım titriyordu.

Karşımda kendi hayaletim vardı sanki ona bakmak öyle hissetiriyordu. Aynaya bakmak gibiydi ama ne kadar aynı görünsekte çok farklıydık.

''Beni gördüğüne pek sevinmedin herhalde kardeşim'' dedi kayla.

''Kayla sen ölsün'' dedim titreyen sesimle ellerine dokundum buz gibiydi morgdan çıkmış bi ceset gibiydi.

Karnımı işaret ederek ''oda ölücek'' dedi

Karnımda hiç bişey yoktu birden gelen sancıyla karnıma dokundum canım çok yanıyordu. Kan vardı çok fazla kan içimde bişeyler ölüyordu.

''Kaç ışık Barlas gelicek kaç izin verme bebeğini almasına kaç ışık kaç''. Dedi ve sürekli ''kaç ışık Barlas geliyor''.diye bağırmaya devam etti

Nefesim kesiliyordu koşmak istiyordum ama dizlerimin bağı çözülmüştü ''GELME!!!''. Gelme gelme diye sayıklayarak açtım gözlerimi. Ter içindeydim karınım feci derecede ağırıyordu yataktan kalktım.

Kahretsin yatakta kan vardı. Kaylanın söyledikleri ve o yüzündeki korku hiç aklımdan çıkmıyordu. Regl olmuştum ve çok yanlış bir zamandı acıdan geberiyorum ve Barlas'ın dikkati dağınıkken burdan uzaklaşmam lazımdı.

Nasıl yapacaktım? Bu ağrıyla nasıl dayanıcaktım? Önce dolabımdan rahat bir kaç parça kıyafet aldım bulduğum en büyük çantaya doldurdum. Banyoya girip üzerimi değiştim altıma peçete koydum ve banyodan çıktım.

Saat 5'ti Barlas uyuyordu korumalarda uyumak üzereydi yavaşça indim bahçeye eğer yeterince hızlı geçersem beni fark edemezler diye düşündüm hızla kapıdan çıktım. O kadar hızlı koşuyordum ki finale çıkacak bir atleti geçebilirdim.

Nerde olduğumdan en ufak bir fikrim bile yoktu. Kocaman bir orman içinde kocaman bir evdeydim sadece tek bildiğim buydu. Ama ulaşacaktım şehire ulaşmak zorundaydım.

Tam 40 dakikadır koşuyordum soluk soluğa kalmıştım. Ayaklarım gitmiyordu ama gitmek zorundaydım ''hadi ışık yaparsın'' Diye kendimi teselli ettim. Durmadım devam ettim araba seslerini duymamla bayram çocuğu gibi coşmuştum.

Sonunda anayola çıkmayı başardım yanımdan arabalar süratle geçiyordu. Baş parmağımı kaldırarak arabaya işaret yaptım durmuştu. Durdu şükür kurtuluyorum burdan. Nefesimi toparlayıp konuşmaya başladım ''yardım edin... lütfen yardım edin bana''.