Anka kuşunun göz yaşları (+18)

BÖLÜM 16

Masada duran sürahiyi doktora fırlattım ''Sen kimi kandırıyorsun lan!''. Elime ne geçerse doktora fırlatıyordum. ''Benim hastanede olma sebebim sensin dimi!''.

''Işık sakin ol lütfen''.

İçeriden sesler geliyordu hemen odaya girdim ''noluyor burda!''. Işık kriz geçiriyor gibiydi sarıldım ''güzelim Korkma güvendesin''.

''Kayla gitsin bu adam istemiyorum onu kayla gitsin!''.

''Tamam sen nasıl istersen ama anıl iyi biri ondan korkmana gerek yok''.

''Hayır! Kayla gitsin lütfen gitsin''.

''Tamam ben çıkıyorum sende güzelce dinlen sakinleş''.

Adam dışarı çıkınca rahatladım. Yatağa oturdum yine başım çatlıyordu vücudum delicesine bişey istiyordu ve onun ne olduğunu bile bilmiyordum.

Elimi ışığın karnına koydum ''Onu istiyor musun? Doğurmak istemezsen seni anlarım ve buna hakkında var''.

''Ben... ben bu bebeği istiyorum neden bilmiyorum ama istiyorum''. Gözlerim dolmuştu aklıma annem gelmişti. ''Ben uyumak istiyorum''.

''Tamam o zaman ben çıkayım sen dinlen biraz sonra abimde gelir yanına''. Işık acı bir tebessüm etti ona bunu yaşatanın canını alıcaktım. Odadan çıkıp abimin yanına gittim.

''Işık nasıl?''. Diye sordu Barlas'ın kardeşi ''Sanane abinin yarım bıraktığı işi sen mi Tamamlıyacaksın''.

''Kayla!''.

''Hayırdır abi ikidir bu kıza laf söyletmiyorsun? Gönlün falan düştüyse söyle bilelim''.

''Kardeşim dediğim adamın kardeşi! Sakın bidaha böyle bi ima yapma!''.

''O kardeşim dediğin adam acımadı ama senin kardeşine!''.

''Saçmalıyorsun şuan''.dedi o kız

''Sana konuş diyen oldu mu lan fino!''.

''Bana bak lan ikidir Altan alıyorum acın var ona veriyorum ama yeter!''.

''Napabilirsin pamuk prenses? Üzerime psikopat abini mi salarsın? O benim dengim değil ama öldürmem dakikayı bırak saniyelerimi almaz! Onun gibi yedi ceddini gömdüm ben!''.

''Katilsin yani''. Dedi imalı bir ses tonuyla ''katilim evet abin gibi şerefsizleri öldüren yüzlerce kız çocuğunu ve kadını ölümden istismardan kurtaran bi katilim''.

BARLASTAN;

Anıl pansuman işini Asile devretmişti bu daha çok işime gelmişti. Işığın odasına girdik. Melek gibi uyuyordu yanına yaklaşıp kokusunu içime çektim ''Özürdilerim miniğim... özürdilerim kelebeğim''.

Yüzü gözü mosmordu elleriyle hala karnını tutuyordu. Bebeğimizi benden koruyordu ''Ben kendi çocuğumun katiliyim asil''. Bu cümlemin ağırlığının altında eziliyordum.

Işık nasıl katlanmıştı dayanmıştı bu kadar acıya? Herşey için çok pişmandım ışığın çığlıkları kafamın içinde dönüp duruyordu.

''Uzaklaş biraz pansuman yapıcam uyanabilir''. Dedi asil bir iki adım geriledim. Sırtındaki sargıları açtı asil yüzü buruşmuştu sen nasıl bir canavarsın dercesine bana baktı. ''Çok canı yandı! Çok canını yaktım onun!''.

''Işık beni hiç bir zaman affetmeyecek ama sevgiside nefretide kabulümdür''.
Işık kıpırdamaya başlamıştı yavaş yavaş gözlerini açmaya başladı.