realize | ryan'seb

love?maybe

Yine, yeni bir sabaha uyanmislardi. Sebastian'in düşündüğünün aksine ikiside birbiriyle konusmuyordu. Aynı yatakta yatıyorlardı,uyanmislardi ama ikiside tek kelime etmiyordu.

Ryan yataktan kalkıp arkasinda dusuncelere dalmis bir sebastian birakip lavaboya gitmişti. Sebastian ne yapması gerektiğini bilmiyordu. İlişkilerinin devam etmesi için elinden geleni yapmaya çalışıyordu ama ne her yapsa da etkisini göremiyordu.

Sebastianda lavaboya gitmek icin yataktan kalkmıştı. Gittiğinde ryan yoktu. Muhtemelen salona gitti diye düşündü sebastian ve elini yüzünü yıkayıp salona gecti

Tahmin ettiği gibi ryan koltukta oturmuş telefonuna bakıyordu. Aralarındaki sessizlik sebastian'i rahatsız ettiği için artık bozmak istemisti

"Kahvaltı yapmayacak mısın?"

"Hayır. Sen istiyorsan yap"

Sebastian'ın karnı açtı ama bu laftan sonra doymuş hissediyordu. Derin bir nefes alarak ryan'in yanına oturdu.

"Yinede bir şeyler ye istiyorsan antrenmanda yorgun düşersin"

"Düşündüğün için saol ama aç değilim"

"Tabiki düşünücem ryan"

Sebastian'in soyledigi şeyden sonra ryan iç çekti ve telefonunu yanına koyup kafasını koltuğa yasladı. O da en az sebastian kadar düşünceliydi. Sebastian'i üzdüğünü biliyordu. Ama artık eskisi gibi olamiyordu ona karşı. Duygularını yitirmemisti. Yitirdiği şey kendisiydi. Ryan eskisi gibi hissetmiyordu hiçbir şeye karşı

"Sebastian konuşmalıyız"

"Konuşalım zaten ryan. Boyle bos bos durmaktansa"

Ryan derin bir iç çekti. Söyleyeceklerinin sebastian'in canını yakacağının farkındaydı. Ama söylemesi gerekiyordu

"Eskisi gibi olamıyoruz sebastian,olamayız da. Ben eskisi gibi değilim. Sen eskisi gibi değilsin. Biz eskisi gibi değiliz sebastian. Ve böyle nereye kadar gider bilmiyorum. Çok çabalıyorsun farkındayım ama olmuyor işte. En ufak şeyde patlak veriyoruz. Dün görmedin mi? En ufak bir konuşmada kalbini kırdım. Ve bundan yoruldum artık sebastian"

"Ryan... eğer duzelticekse ben tekrar eskisi gibi olurum... gerçekten"

Sebastian güçlükle konuşuyordu,çünkü bu konuşmanın sonunun nereye gideceğini az çok tahmin edebiliyordu

"Eskisi gibi olmana gerek yok. Ben seni her halde severim sebastian. Sorun benim. 2 aydır takım olayları,mobing derken her şeyimi kaybetmiş gibi hissediyorum. Böyle giderse seni de kaybedicem ve bu beni mahvediyor"

Ryan dolan gözlerini sebastian'a belli etmemek için kapatıp, derin nefes alıp konuşmasına devam etti

"Seni kaybetmek istemiyorum. Her şeyimi kaybettim ama sen kal istiyorum sebastian. Ama yapamıyorum,her şeyi mahvediyorum,farkındayım. Diyeceksin ki cabalamiyorsun. Hayır çabalıyorum hatta senin düşündüğünden çok çabalıyorum sebastian ama olmuyor işte"

Ryan gözlerini açtığında sebastian ağlıyordu. En büyük korkusuydu ryan'in onu bırakması. Ryan da biliyordu bunu. O yüzden birakmazdi sevgilisini ama çıkmaza girmişti artık. Bu ilişki ikisine de zarar veriyordu.

Ryan sebastian'in yanına yanaşıp sarıldı ona. Kokusunu içine çekti sevgilisinin. Her ne kadar belli edemese de çok seviyordu onu. Saclarini okşadı,aglamasinin durmasını bekledi. Eğer ryan konuşmaya devam ederse sebastian da ağlamaya devam edecekti. Ryan bunu bildiği için susmustu.

Sebastian'in biraz daha sakinlestigini düşününce konuşmasına devam etti ryan

"Sebastian korktuğun şey olmayacak. Suan ne düşündüğünü biliyorum ama hayır. Korkma seni bırakmam civciv. Ama sanırım bir süre kendimize gelmemiz lazim. İkimizinde böyle bir süreye ihtiyacı var. Bir süre maçlara,antrenmanlara odaklanalım,kafamızı toparlayalım. Bu ikimiz içinde daha iyi olur. Eğer yine olmazsa..."

Söyleyemedi ryan. Kendine de zordu bu. Evet onu birakmazdi, bunu yapmazdı ama yapmak zorunda kalabilirdi.

"Bosversene önemli değil zaten"

Ryan tekrardan sebastian'in saçlarından öpüp yanından kalkmıştı ve gitmişti.

Sebastian düşünmeye başladı çok seviyordu ryan'i. Ryan onu her halde seviyordu. Bunu bir çok kez söylemişti. Ama sebastian artık emin olamiyordu. Son kez nefes alıp kısık bir sesle konuştu kendi kendine

"Herhalde seviyordu..."

02.26