realize | ryan'seb

obsession?

Sabah ki konuşmalarından sonra morali yoktu sebastian'ın. Tün umutlarını yitirmiş gibi hissediyordu. Ama tam olarak emin de olamiyordu çünkü bir gün düzelecek gibi, diğer gün ise konuşmaları bile hataymis gibi davranıyordu ryan

Bu belirsizlik sebastian'ı daha da dibe çekiyordu. Zaten hem mental hemde fizikten çok güçlü birisi değildi. Son kalan gücüyle dayanmaya çalışıyordu sebastian

Antrenmanlar yoruyordu onu. Eskiden kafa dağıtma konusunda ona yardımcı olan antrenmanlari artık ona iyi gelmiyordu. Zaten güçsüz bedeni iyice zayıf düşüyordu

"Sebastian sende gelsene"

Ferdi ve emre köşede oturmuş birbirleriyle uğraşıyorlardı. Sebastian'ın o halini görünce ikiside çağırmak istedi onu. Bir zamanlar herkesin mutluluk ihtiyacını karşılayan kişinin suan hayata karşı bir neşesi yoktu. Depresyonu doruklarına kadar yaşadığını hissediyordu

Sebastian basta reddetmek istesede artık yorulduğunu farkettigi için gitti ve yanlarına oturdu. Basta küçük bir sessizlik olsa da ferdi bu sessizliği bozmustu

"Seba konuşmak ister misin?"

Ne hakkında diğer sormayacaktı sebastian,çünkü biliyordu ne hakkında oldugunu. Konuşmak istemezdi ama kendi içinde yaşamaktan yorulmuştu artık, birilerine anlatması gerekiyordu

"İyi değilim ferdi. Çok çabalamama rağmen hiçbir şeyi başaramıyorum. Her şey üst üste geliyor."

"Ryan konusunda sanırım artık vazgeçmelisin sebastian. Biliyorum çok çabaladığını ama haline baksana,sen boyle değildin. Etrafına mutluluk sacardin lütfen eski haline döner misin bizim de canımız yanıyor seni böyle görünce"

"Yapamıyorum,olmuyor. Onsuz olmak istemiyorum her şeyim o benim ferdi"

"Sebastian bunu söylemek istemezdim ama ryan hayatında yokken daha mutluydun farkindasin değil mi? Ryan son 5-6 aydır hayatında ama sen onsuz duramam diyorsun,sebastian bu hiç iyi değil..."

Ferdi anlatmak istediği şeyi tam olarak söyleyemiyordu. Söylese sebastian kırılırdı, biliyordu.

Sebastian daha fazla konuşmak istemediği için kalkmıştı yanlarından. Bir nevi doğru soz canini acitmisti onun. İnanmak istemiyordu,onun mutlu olmasını sağlayan kişi ryan değil miydi?

Soyunma odasına gitti sebastian. Bugünlük bu kadar yeterdi. Fazla düşündükçe daha da yoruluyordu. Sıcak bir dus aldi ve üstünü değiştirip soyunma odasından çıktı.

Çantasını da alıp tesisin çıkışına doğru ilerledi. Tam çıkacakken kapının önünde konusan michy ve ryan'ı gördü. Konuşmalarını dinlemekten zarar gelmez diye düşünmüştü sebastian. Ama yanılıyordu, birazdan ogrenecekti

"Ryan ne yapmayı planlıyorsun bilmiyorum ama çabuk yap. Zaten iş işten geçmiş gibi. Çocuk sana takinti yapmış. Her şeyi yapabilir suan"

Ryan da seviyordu. Ama kafası çok karışıktı. O yüzden konuşmak için michy'nin yanına gelmişti. Her şeyini ona anlatırdı genelde. Takımdaki diğerleri onunla pek iletişimde bulunmazdi.

Ve evet michy haklıydı. Ryan da bunun farkındaydı. O da sebastian'ı bırakmak istememisti ama bunun sonu güzel bir yere gitmiyordu.

"Bilmiyorum her ne kadar itmeye çalışsam da geri geliyor. Bundan 2-3 ay önce olsa ayrılmamız bu kadar zor olmazdı. Anlayışla karşılardı ama şuan korkuyorum. Beni asla dinlemiyor,konuşuyorum ama kafası tamamen ayrılıkta. Daha cumlemi bitirmeden aglamaya başlıyor. Kotu davranmaya calisiyorum ama ne kadar kotu davransamda hala yanimda duruyor."

"Sana demiştim transfer döneminde git diye,belki o zaman bu kadar zor olmayacaktı. En azindan yaza kadar takıntısı bitebilirdi"

"Bilmiyorum michy. Ama işleri daha da çıkmaza soktum. Sevdiğim insandan korkmak cok kotu anlıyor musun? Rahat hareket edemiyorum. Cidden takıntı yaptı,depresyonda ve kendine bir şey yapabilir"

"Sana da yapabilir ryan"

"Bana da yapabilir michy..."

Neyse ki moralim bozukken yazabilecegim bir kurgum var
tamamen planladığım gibi ilerleticem companydeki gibi uzatma falan olmayacak
Bir kaç bölüme final vericem
Zaten sinyalleri almissinizdir...