✓ ┊ evening glow ୨୧ bonedo

> homesick <

.  .  .

"Öyle demek istemediğini biliyorum. Üzülmene gerek yok, o senin en yakın arkadaşın."

Donghyun elini Jaehyun'un omzuna koydu ve gülümsedi, küçük çocuk gibi görünenin gözyaşlarını sildi. Çok ilgili bir abi gibi görünüyordu.

"Fazla iyi kalplisin... Sevgili olursanız Taesan'ıma iyi bak tamam mı?"

"Jaehyun-..."

"Tamam mı?!"

Jaehyun dudaklarını büzdü ve ağlayacak gibi baktı.

"Peki..tamam. Onun koruyucu meleği bile olurum."

.  .  .

Pratikten sonra tüm gün Jaehyun'u düşünmüştü Taesan. Onun üzüldüğünü görmek istemiyordu, ağır laflar da söylemişti. Kendine sinirlenmişti şimdi de. Ama neyse ki araları çok da bozulmamıştı, 'kurtarıcı melek' sayesinde.

Ertesi gün okul çıkışı Jaehyun'la beraber çıkmıştı ama yolda hiç konuşmamışlardı, Jaehyun bir markete uğramış, Taesan dümdüz pratik için yürümüştü. Odaya girdiğinde kulağına gelen vokallerle gülümsedi.

"She's crazy but she's mine."

Demek ki sevdiği bir kız vardır diye düşündü. Kendi kendine gülümsedi tekrar, çantasını ve ceketini köşeye bırakıp Donghyun'a yaklaştı. Onu görünce şarkı söylemeyi aniden kesti.

"Ah, selam. Geldiğini duymadım."

"Dün konuştun sanırım Jaehyun ile?"

"Evet...biraz garip davrandı ama."

Ne gibi garip diye düşünüyordu, 90 olasılık vardı ama %50 çocuk gibi davranmıştır diğer yarısı ise sarhoş gibi. İkisi de varsa Taesan'ın dediği sözleri umursamadan sinir edici hareketler yaptı, yapacak, yapmaya devam ediyordu.

"Boş ver. Her zaman öyle sanırım."

"Çok çabuk alışırsın merak etme."

"Alıştım bile. Ama sana nasıl alışacağım acaba?"

Gülümseyerek gözlerinin içine baktı. Taesan sanki bunların hepsinin kurgu oldupunu düşünür gibi etkilenmemek için kafasında 50 senaryo kuruyordu, yine başarısız bir senaryo. 'Berbat bir senaristsin Han Dongmin.'

"Pardon..?"

"Şey yani. Çok popüler ve sevilen birisin. Benim aksime.."

"Pardon pardon ne? Okulda hayranların vardır eminim."

"Eh..en azından sadece kızlar."

En azından dediğinde bir şeyler şüplenmişti. Nedensizce gülümsedi. Ve birden fark etmişti. İstediği gibi yaşıyordu geçmişi! Zaman yolculuğu yapmadan!! Anonim olmadan.

"Kızlar da iyi biliyormuş ne seçeceğini."

İçinden söylememişti, ona bakarak, dışarıdan söylemişti. Heyecanla düzeltti: