4ο κεφάλαιο

30 10 31
                                    

Σε λίγα λεπτά είχα φτάσει στην καφετέρια

Πάρκαρα το αμάξι εκεί κοντά και μπήκα μέσα

Άρχισα να ψάχνω τον Πάρη και ξαφνικά άκουσα μια γνώριμη φωνή να φωνάζει το όνομα μου

Γύρισα και είδα τον Πάρη να κάθεται σε ένα τραπέζι στο βάθος

Πήγα κοντά του τον χαιρέτησα και έκατσα στην καρέκλα

Φορούσε αυτά:

(Χωρίς την τσάντα)

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

(Χωρίς την τσάντα)

"Γεια τι κάνεις;"

"Καλά εσύ;"

"Καλά"

"Λοιπόν τι θα πάρεις;"

Με ρώτησε

"Για καμιά σοκολάτα έλεγα"

"Οκ"

Είπε και φώναξε τον Σερβιτόρο

"Γεια σας"

"Γεια σας. Θα θέλαμε μια σοκολάτα και ενα μιλκσέικ φράουλα"

"Λοιπόν πες μου κάτι για εσένα"

"Ωραία λοιπόν είμαι ο Πάρης είμαι 22 χρόνων..."

Ουυυ κοντά στην ηλικία μου

Εεεε Εβελίνα μαζέψου έχεις αγόρι

"...σπουδάζω εδώ και οι γονείς μου έχουν μια εταιρία με καλλυντικά στη Σεούλ"

"Που σπουδάζεις;"

"Στο Princeton"

"Αααα αλήθεια και εγώ εκεί σπουδάζω"

Ααα ωραία θα έχω με κάποιον να πηγαίνω

"Μπα και πώς και δεν είχαμε γνωρίσει τόσο καιρό"

"Έλα μου ντε"

"Για πες εσύ"

"Εγώ είμαι η Εβελίνα είναι 20 χρόνων σπουδαζω και εγώ στο Princeton ο μπαμπάς μου πέθανε πριν λίγες μέρες και η μαμά μου μας παράτησε γιατί ήθελε να ξεχάσει τον μπαμπά"

"Οοοοο συλλυπητήρια"

"Ευχαριστώ"

"Πώς νιώθεις;"

My lovely roomboy!Where stories live. Discover now