"දැන් මේ මල්ලිගෙ නම මොකද්ද...."
"සියපත්....සියපත් තේජන මහත්තයා...."
"ආයෙ රෙද්දක්....මොන මහත්තුරුද....අයියා කියපන් බන්....නැද්ද රන්දුණුවො.....අපි නාකියො වගේ පේනවද මල්ලි උඹට...."
"න්...නෑ...මහ....අයියෙ එහෙම නෙවේ...."
"ආ එහෙනම් අයියෙ කියපන්..."
කොළඹ මහත්තුරු ගෙදරට ආවෙ අද උදේ.....උදේ කෑම ඕනි නෑ කීව හින්ද මම දවල් ලොකුවට උයල භාජන වල දාගෙන අරගෙන ගියා....අපේ ගෙදර ඉදන් මහ දුරක් නොවුනට හතරදෙනෙක්ට අරගෙන යන්නත් එපෑ....කෑමට අපේ ගෙදරට එන්න කියන්න තිබ්බා....ඒ උනත් හරියට ඉඩ පහසුකමක්වත් නැති අපේ ගෙදර තවත් හතරදෙනෙක්ට හැරෙන්නවත් ඉඩ මදි කොට එන්න කියන්නෙ කොහොමද.....අනික කෙල්ලෙක් ඉන්නකොට කොහොමත් පිරිමි ගොඩක් ගෙදර ගෙන්නන්න මට බෑ.....සේරටම කලින් මම ඒකි ගැන හිතන්න ඕනි....උයල අරන් යන එක කාටත් පහසුයි....
මහත්තුරු හතරදෙනාගෙන් දෙන්නෙක් එකටම ඉඳිද්දි එක මහත්තයෙක් නම් හරි කටකාරයෙක් වුණා....අනික් උස මහත සුදු පාට මහත්තයා නම් සෑහෙන නපුරු පාටයි.....බයත් හිතෙනවා....කටකාර මහත්තයා රකිත් කියල අඳුන්වලා දුන්නා වෙද්දි උස සුදු මහත්තයගෙ නම රන්දුණුලු....රන්දුණු ලස්සන නමක්....සේරමත් හරි මේ ගොල්ලො එක්ක බලද්දි මම ඇටකිච්චෙක් වගේ....එයාලා හැමෝම වගේ හයේ හතරෙ වෙද්දි මගෙ පාට විතරයි...ඇඟක් නෑ....
"සියපත් ඉස්කෝලෙ යන්නෙ නැද්ද...."
පලවෙනි පාරට රන්දුණු මහත්තයා කතා කරා....ඒ කටහඬේ ගැඹුරු....
"නෑ...මහත්තයා සාමාන්‍ය පෙළින් පස්සෙ නැවැත්තුවා...."
"ම්ම්ම්...."
එතනින් එහාට මොනවත්ම අහපු නැති රන්දුණු මහත්තයා සාලෙ තිබ්බ ටික කෑම භාජන ටික අරන් කුස්සියට යද්දි මමයි රකිත් මහත්තයයිත් ඒ පස්සෙන් ගියා....බෙදල දෙන්න එපැයි මං කෑම ටික....කුස්සියට ගියා උනත් මට කරන්න දෙයක් නොවුණෙ රන්දුණු මහත්තයා භාජන පිටින්ම මේසෙට තියල අනිත් අයට බෙදන් කන්න කියාපු හින්දා.....
"ඒ වරෙල්ලා.... ලව් කරපියව් කාලා..."
මිදුලට වෙලා කියව කියව ඉදපු මහත්තුරු දෙන්නට රකිත් මහත්තයා කතා කරද්දි මම බැලුවෙ ඇසුත් ලොකු කරන්....ලව් කරනවා....ඒ මොන විදිහෙ කතාවක්ද....
YOU ARE READING
සියපත්
Romance"සියපත් මට නෙළුම් මලක්....හරියට පිපිලවත් නැති තවම පෙති විහිදන්න හිතන ළපටි නෙළුම් පොහොට්ටුවක්...." මතකයට හැකියිනම් වන්න පිහි ඇනුමක් සුසුමකට නොහැකි ඇයි දුක දරා ගැනුමක් කඳුළ යනු රිදුමකදි බර මනින මිනුමක් ආදරය කියන්නෙම අත් හැරෙන දිනුමක්.... _____________...
