Bir Ayende

Bölüm 1

Masumun diğer yüzü...

                               🕊🕊🕊

Yıllardır süren ev hapsinden artık kendi tabirimce özgürlüğüme kavuşmuştum. Babam diktatör bir insandır. Yaşım 25 olmasına rağmen hiç bir hür iradem yoktur

Şuanda da spor salonudayım  spor yapmak bana iyi geliyor önceden de boksörle haşir neşirdim.

sık sık kendimi o kapalı dev kutudan dışarı atacak nihayet güzel ve babamında işine gelecek güzel bir aktivite oldu.
Günlerce haftalarca hatta aylarca dışarı çıkmadığım daha doğrusu çıkartılmadığım anlar oldu..
Bir spor günü eve dönüyordum şoförümüz asım abi ile birlikde. Babam bibliyofil denilecek kadar kitaplara düşkünlüğü vardı arabanın arka koltuğuna bile ufak ve şirin bir kitaplık yaptırmıştı aralarından "bir ayende " adlı kitabı seçtim. O esnada araba birden stop etti. Karşıda bir adam belerdi. Yaklaşik 10 saniye kadarı arabanın önünde durdu ve içeriyi izledi.

"Ayende hanım siz arabadan aşşağıya inmeyin.

" asım abi pis pis bakıyor arabanın içine zarar vermesin"

" merak etmeyin dağ başı değil burası"

Anlam veremedim kimdir, necidir.

Devam ettik yolumuza eve vardım nihayet.

Normal halde herkes işini gücünü koşuştururken ki bir bekleyiş olur diye düşünüyordum ama yanılmışım. Babam gayet tedirgin görünüyordu mert ise şaşkın..

Babam hazin bir ses tonuyla
"ayende konuşucaklarim var seninle
Ayşın sende hemen masayı kur"

Babam sert mizaçlı tepeden bakmayı seven enaniyetçi ve egoist birisi evin içinde bile siyah takım elbisesi ile dolaşan sadece kırıp döken zengin bir iş adamı bazen bizi sevip sevmedigini düşünürüm çoğunlukla sevmedigini..
Anne yok bizde sadece babam ,ben ,mert. ama evin içi kalabalık dadılar hizmetçiler kâhyalar ve birkaç kişi daha annesiz büyüdük biz babamdan duyduğuma göre vefat etmiş başkada birşey söylemez sadece bunu biliyorum.

"Ayende artık yurt dışında devam ediceksin hayatının diğer kalanını bir müddet böyle"

şaşkındım beni şurdan şuraya salmayan yurt dışına göndericekti garip ve ilginç..

Yani sorguluyamazdım neden diyemezdim gitmek istemiyorum hiç diyemezdim kekeleyerek pppekii dedim.
En azından bikac hafta sürer pasaport hazirlik vs. Diye düşündüm.
-hemen yarınn.
Dedi ve masadan ayrıldı donakalmıştık.

Ayşın abla ile birlikte çantayı hazırladık artık bu dev kutudan çıkıyordum güleyim mi ağlıyayım mı bilmiyorum ilk kez evden ve ailem den ayşın abladan ayrı kalacaktım.
Ayşın ablanın gözlerinin dolduğunu görebiliyordum anne gibi ilgilenirdi bizimle bana hep sana bakınca anneni göruyorum derdi bazen öyle alışmıştık ki bizi bırakıp gidecek diye endişe bile duyuyorduk ben kendimi bildim bileli ayşın ablamız var. Babamın kırıp dökmelerine ve sert mizacına tek sabreden çalışanımız (ki çalışan demekden hiç hoşlanmayız ) ayşın ablay dı.
Canım benim ne kadarda tontik:)

An itibari ile yolculuk başlıyordu yavaştan mert ve babamdan ayrı kalmanın ilkini yaşıyordum benim en uzun ayrı kalma sürem 1 saatlik spor süremdi.
Vedaları hiç sevmem ağlamayıda sevmem neticede babamın kızıyım o kadarcık gaddarlıkda bulaşıversin.