Yakamoz Güzeli

Partie 11

"Jungkook, ne oluyor orada?!" Taehyung gelmişti. Yine ve yine. Zaten onunla tanıştığım günden sonra iyice berbat olmuştu hayatım. Daha ne istiyordu anlam veremiyordum.

Omzum, Taehyung'un gelip beni çekmesine rağmen omzumdan vurulmuştum. Ben acıyla inlerken Taehyung sakin olmamı söyleyip kaçan adamın peşine takıldı. Olduğum yerde oturmaya çalışırken acı içinde kıvranıyordum.

"Anne! Anneciğim! Abi, annemden ne istiyorsun? Onu bırak beni al! Onun bir günahı yok. Hepsi benim yüzümden. Benim, benim yüzümden. Ben olmasaydım seni bu ailede kabullenirlerdi! Özür dilerim."

Annemin acı dolu ölümünden sonra babam başka bir kadınla evlenmişti. O kadının çocuğu beni istemedi. O yüzden kavga ettiler. Hep beni suçladı. Ama ben ona hiç ses etmedim.

Kolum neden kanıyordu bilmiyordum ama,geçmişin yaraları tekrardan açılıyordu. Kendimi o suya tekrar bırakıyordum. Anılarımın, çirkin anılarımın olduğu suya düşmek istemiyordum.

"Jungkook! Geldim, ben geldim ama adam kaçtı."
Yanıma gelip eğildi. Kemerine bağlamış olduğu fuları çıkarıp omzuma sardı. Kanı durdurmaya çalışsa da durmadı, geçmişin yaraları daha çok kanattı beni. "Özür dilerim, benim yüzümden." Akan kanı durdurmuştu, durdurmuş olsa bile canım yanıyordu. İstemiyordum canım yansın istemiyordum. "O adam benim belalım. Başkasından duy istemiyorum Jungkook kendi ağzımla söylüyorum. Benim yüzümden sana zarar geldi. Ben.... Çok özür dilerim. Hep benim suçum seni sevmemliydim.." elini yanağıma koydu ve okşadı. "Sen bana layık değilsin ama ben seni seviyorum." parmaklarını yavaşça yanağımda oynattı. Sonra önüme düşen saç tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Özür dilerim." sustu ve elini çekti.

Ayağa kalktım ve eğilmiş olan Taehyung'a baktım. Ne diye bu zamana kadar sabretmiştim ki?

" Kalk Taehyung. Kalk ve git. Seni görmek istemiyorum. Senin yüzünden okul hayatım berbat oldu. Senin yüzünden yaralarım kanadı. Senin yüzünden psikolojim darmadağın oldu. Sen ne yaptın? Bana sadece şu son 2 gün iyi davrandın. Lütfen git, geri gelme. Hatta dur ben giderim. "

Kolumu tutarak zorla ayağa kalktım.O da ayağa kalktı. Asık suratıyla gözlerime baktı. İrislerime baktı."Ama, bir şans daha versen? Herkes 2.bir şansı hak eder değil mi?" elimi tuttu ve kalbinin üzerine koydu. "Baksana şu herifin kalbine. Ne hale getirdin."

Sustum ve sadece gözlerine baktım. Koyu siyah gözlerine baktım çünkü birşey demek istemiyordum, biliyordum o bunu daha çok kıracaktı. Sustum o yüzden, ne şans verdim ne de git dedim. En iyisi de buydu zaten. Normal davranmak..

"Lütfen, ambulansı ara. Kolum çok kötü şuan sen ne diyorsun anlamıyorum."

"Şansı hak etmiyor muyum Jung? Lütfen, ben ilk kez böyle bir durumdayım ve daha önce de yapmadım.. Mahcup hissediyorum."

"Kolum diyorum. Acıyor..., kurşun var içinde. Ambulansı ara.."

4 saat sonra..

Nihayetinde tae jung'u hastaneye getirmişti. Ve 2.5 saatlik ameliyattan sonra kurşun yok olmuştu. Acısı kalmıştı belki ama artık dinmişti. Bu sırada da saat gece 1'e geliyordu. Odaya gelen hemşire misafir yemeği ve hasta yemeğini masanın üstünde koydu.

"Kook bey nasıl oldu? Em son bayağı bir kanıyordu kolu."

"O iyi, odadan çıkabilirsin."

Sinir olan hemşire eğildi.
"Geçmiş olsun."

Kapı sesiyle ayaklanan tae, kook'un yanı başına dikildi ve izlemeye başladı. Kook başka yere odaklandı ve onu umursamadan gözlerini kapattı.

"Sana birşey söylemeyi unuttum tae."

Lafının ardından gözlerini açtı ve başını taeye çevirip sırıttı.

"Babam beni sevmediği için ve burada başıma gelenler yüzünden beni Fransaya göndereceğini söyledi."

"Kook.... Neden? Ben burada sensiz yapamam biliyorsun. Benim ailemde o kadar iyi değil. Birlikte gidelim, ne dersin?"

Gözlerini taeden çekti kook.

"Ben senden kaçıyorum, sen peşimde gelmeye çalışıyorsun. Anla Tae, ben ve sen... Asla birlikte olamayız."

2.5 yıl sonra..

B. Sonu

Bu bölümü atıyorum, uzun süre sonra. Biliyor musunuz umudumu tamamen kestim ama bazı editleri beni yazmaya itiyor. Destek olmadan çıktığım bu yolda iyi yerlere gelmek istiyorum.. Sanırım pek mümkün değil 🤒😪

Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir. Şimdi diğer bölümü yazacağım, gözünüz arkada kalmasın. 🙆🏼‍♂️👋🏻