Btw: Dit verhaal is niet zoals in de serie. Het is nu paasvakantie. Ben het vergeten in het vorige deel te laten weten, dan weten jullie het nu!!!
Pov Scott:
We gingen slapen maar opeens barst Emma in tranen uit. Ik schrok effe. "Wat is er?" vraag ik lief. Ze geeft geen antwoord. "Emma?" Ze kijkt mij aan met haar mooie ogen die gevuld zijn met tranen. "Wat is er?" vraag ik opnieuw. "Ik ga eerlijk zijn, ik was doods bang dat die gast iets ging doen en ik ben bang dat hij nog iets gaat doen." " Maar Wolfs toch, er gaat niks gebeuren en die gast zie je waarschijnlijk nooit meer terug." "Ik hoop het." zegt ze en veegt haar laatste tranen weg. "Euhm Scott?" " Ja?" "Euhm, ik heb geen pyjama bij." " Das niks Emma, wacht ik heb in de mand nog wat truien en broeken." Ze gaat de trui en de broek passen en komt terug met een trui die veel te groot is en een broek die veel te lang is.
Pov Emma:
"En staat het mij?" "Euhm ik denk een klein beetje te groot." "Een beetje?" We lachen beiden. Ik vraag hem: " Waarover wou je mij daar straks toen je naar mij thuis wou komen spreken?" "Euhm kom zitten dan vertel ik je het." In plaats van zitten liggen wij beiden naast elkaar op zijn bank. Ik ben echt een beetje bang voor wat hij gaat zeggen, maar dat toon ik niet. Hij begint te praten; "Euhm Emma, ik ben al een tijdje verliefd op een meisje." "Owh" antwoord ik. Er gaat een steek door mijn hart en er gaan zoveel vragen door in mijn hoofd: Is het Camille??? Of Caro?? Iemand van zijn werk?? Ik ging hem maar gewoon vragen wie het is. "En op wie ben je?" "Dat kan ik nog niet zeggen." "Maar je kan mij vertrouwen." "Je zal het binnenkort wel weten Wolfs, kom nu slapen.
Scott viel al snel in slaap met zijn armen stevig rond mij, maar ik kan maar niet slapen. Ik moet denken aan wat er straks gebeurde met die gast, stel dat Scott er niet was wat zou er dan gebeurd zijn? Ik moet ook denken na de woorden dat Scott zei dat hij verliefd is op een meisje. Waarom hoop ik zo erg dat dat meisje niet samen wil zijn met hem? Ik wil hem als vriendje en niet al een 'gewone' beste vriend. Ik begin te huilen. Scott werd wakker en vroeg wat er was. Ik moest wel alles zeggen, hij is mijn beste vriend. Maar ik zei hem gewoon wat er in mijn hoofd speelde na dat die gast naar mij kwam. " Maar Emmatje toch, kom hier." Ik gaf hem een stevige knuffel, maar ik blijf huilen. Ik voelde comfort en dat kalmeerde mij. Dit gevoel heb ik nooit bij of voor iemand gehad. " Gaat het al wat beter? Of ligt is er nog iets dat je wil zeggen?" " Nee dank je, ik ben nu ok." "Ok, als er iets is zeg het mij dan direct en twijfel geen seconde om het mij te zeggen." " Is goed dank je Scott dat je zo bent en mij direct begrijpt." "Met plezier Emmatje." Voor ik terug in zijn armen ging liggen, stuurde ik Caro nog snel een berichtje. We hebben elkaar al sinds deze paasvakantie niet meer gezien of gesproken.
E: Hey Caro, zin om morgen af te spreken? Heb nog een paar dingen te vertellen.
C: Hey Emma! Tuurlijk ! Morgen aan het kleine cafeetje naast het SAS?
E: Ja leuk tot morgen!
C: Tot morgen! >3
E: Geen >3 sturen!
Ik leg mijn gsm weg en ga dicht tegen Scott aan liggen." Slaap wel Emmatje." "Slaap wel Scott." Na een paar minuten vielen wij al snel in slaap.
Heyy, deel 2 is af! Hopelijk vonden jullie dit deel leuk, laat zeker nog wat inspiratie achter in de commentaren en laat zeker weten of dit een leuk boek is tot nu toe! Ciao!!
