Pov Scott:
We wouden gaan zitten maar worden door Yemi, Maria en Vince overspoeld met
vragen:"Zijn jullie samen?" "Hoezo zijn jullie vrienden en houden jullie elkaars handen vast?" enzo veel meer vragen. "Wow gasten rustig we gaan eerst en vooral zitten en leggen daarna alles wel uit, maar als jullie verder willen gaan en willen dat wij niks meer gaan zeggen ook goed hoor!" zeg ik tegen hun. Iedereen zwijgt en gaat rustig zitten. "Mooi zo!" zeg ik erna. Het begon een beetje awkward te worden want niemand sprak tot Emma rustig in mijn hand kneep een teken dat ik mocht beginnen met spreken. " We zijn sinds gisteren samen.." begin ik en vertel alles over gisteren behalve toen Emma onzeker was en over die gast van eergisteren. "Jullie zijn zo cute samen!" riep Yemi blij. "Niet heel het park moet het weten hè!" zegt Emma op ene boze toon en met een wenkbrauw omhoog. Iedereen begint te lachen. "Ah ja gasten kunnen jullie dit effen voor jullie houden? Scott en ik willen nog niet dat iedereen het weet." zegt Emma en ik knikte. De rest is er mee eens. We praten nog wat verder over van alles en nog wat.
Pov Emma:
Na dat we nog wat hadden gebabbeld kijk ik op mijn gsm en zie dat het al 17u30 was en straks om 18u met Louise had afgesproken. Ik knijp in Scott zijn hand en hij kijkt dan naar mij met een vragende blik. "We moeten gaan." fluister ik in zijn oor. Hij knikt en we zeggen dag tegen de bende. Als we een paar meters van onze vrienden zijn, vraagt Scott waarom wij zo vroeg weg waren. "Gewoon, wouw effe een wandeling maken met jouw;" zeg ik terwijl ik zijn hand terug vast pak. Ik word verlegen. "Waarom zo verlegen." vraagt hij. "Geen idee." We zwijgen effe. "En merci, dat je niks zei over die gast en over dat ik onzeker ben." "Maar j hoeft toch geen dank u te zeggen. Dat is toch normaal? Ze moeten niet alles weten hè." Ik glimlach. Opeens vraagt Scott mij iets heel onverwachts. "Sorry als ik het ga vragen maar waarom ben je zo rebels? Ik weet dat niemand het weet je moet het daarom ook niet zeggen." vroeg hij lief. Ik twijfelde geen seconde om het hem te zeggen, ik en hou en vertrouw deze gast 100%. "Het begon allemaal in het 1e middelbaar. Ik werd gepest over mijn lichaam en hoe slim ik was. Ik had vriendinnen due nooit voor mij opkwamen en mee deden. Er waren ook meisjes zoals Camille en haar minions, maar veel erger, ze sloten mij tijdens de speeltijden op in de toiletten en gingen roddels verspreiden zoals: " Emma de dikke zeekoe wilt met die jongen kussen!" Terwijl dat totaal niet zo was. Alleen Louise nam het voor mij op. Eerst kende ik haar niet zo goed, maar na een paar keer het voor mij op te nemen spraken wij vaker af. Ik deed tijdens deze donkere periode alleen dit soort kleren aan, en sloot mezelf in elkaar en at niet meer en was niet meer gelukkige, tot ik op het SAS was beland en jouw en de rest leerde kennen. Mijn ouders hadden zagen mij niet mij niet meer gelukkig tot ik op het SAS kwam." "Daarom dat je moeder gisteren zei ik ben blij je weer gelukkig te zien." "Yep, zij weet alles al sinds dag 1 dat ik werd gepest tot het moment dat ik verliefd op je werd.""Ik wouw dat ik je eerder leerde kennen." "En waarom dat?" "Dan had ik je kunnen helpen en je kunnen beschermen." "Niemand kon mij helpen, zelfs de directie deed er niks aan. Maar goed die hoofdstuk is gedaan."
ℍ𝕖𝕪𝕧 𝕀𝕖𝕕𝕖𝕣𝕖𝕖𝕟, 𝕟𝕒 𝟚 𝕞𝕒𝕒𝕟𝕕𝕖𝕟 𝕨𝕖𝕖𝕣 𝕖𝕖𝕟 𝕟𝕚𝕖𝕦𝕨 𝕕𝕖𝕖𝕝. 𝕀𝕜 𝕙𝕒𝕕 𝕖𝕗𝕗𝕖 𝕣𝕦𝕤𝕥 𝕟𝕠𝕕𝕚𝕘 𝕧𝕒𝕟 𝕒𝕝 𝕕𝕚𝕖 𝕤𝕥𝕣𝕖𝕤 𝕓𝕧 𝕤𝕔𝕙𝕣𝕚𝕛𝕧𝕖𝕟 𝕚𝕟 𝕕𝕖 𝕟𝕒𝕔𝕙𝕥, 𝕠𝕡𝕥𝕚𝕛𝕕 𝕖𝕖𝕟 𝕕𝕖𝕖𝕝 𝕜𝕦𝕟𝕟𝕖𝕟 𝕡𝕝𝕒𝕒𝕥𝕤𝕖𝕟 𝕖𝕟𝕫𝕠 𝕧𝕠𝕠𝕣𝕥. 𝕄𝕒𝕒𝕣 𝕘𝕠𝕖𝕕 𝕚𝕜 𝕓𝕖𝕟 𝕥𝕖𝕣𝕦𝕘!! 𝕀𝕜 𝕨𝕚𝕝 𝕫𝕠𝕨𝕚𝕖𝕫𝕠 𝕃𝕚𝕜𝕖𝕞𝕖𝟙𝕤𝕥𝕠𝕣𝕚𝕖𝕤 𝕓𝕖𝕕𝕒𝕟𝕜𝕖𝕟 𝕠𝕞 𝕞𝕚𝕛𝕟 𝕞𝕠𝕥𝕚𝕧𝕒𝕥𝕚𝕖 𝕥𝕖𝕣𝕦𝕘 𝕟𝕒𝕒𝕣 𝕓𝕠𝕧𝕖𝕟 𝕥𝕖 𝕙𝕒𝕝𝕖𝕟. 𝔼𝕟 𝕟𝕒𝕥𝕦𝕦𝕣𝕝𝕚𝕛𝕜 𝕒𝕝 𝕞𝕚𝕛𝕟 𝕝𝕖𝕫𝕖𝕣𝕤!!! 𝔸𝕝𝕤 𝕖𝕣 𝕚𝕖𝕥𝕤 𝕤𝕝𝕖𝕔𝕙𝕥𝕤 𝕚𝕤 𝕟𝕚𝕖𝕥 𝕥𝕨𝕚𝕛𝕗𝕖𝕝𝕖𝕟 𝕠𝕞 𝕙𝕖𝕥 𝕞𝕚𝕛 𝕥𝕖 𝕧𝕖𝕣𝕥𝕖𝕝𝕝𝕖𝕟 𝕫𝕠 𝕨𝕠𝕣𝕕𝕥 𝕚𝕜 𝕞𝕚𝕤𝕤 𝕓𝕖𝕥𝕖𝕣 𝕠𝕗𝕫𝕠 𝕙𝕒𝕙𝕒. 𝕋𝕠𝕥 𝕧𝕠𝕝𝕘𝕖𝕟𝕕𝕖 𝕨𝕖𝕖𝕜!!!! 💕
