Bitmeyen Dostluk.

Çünkü Bizim Dostluğumuz Bitmeyen Dostluktu.

Rüzgarın bi uğultuyla esmesi sonucu uyandım, gerçekten hava soğuktu.Yüzümü yıkadım ve sonra yorganımla salepimi alıp camımın kenarındaki koltuğa uzandım, dışarıyı seyretmeye başladım.Dışardaki insanlara bakarken dalgınlıkla salepin de içinde olduğu bardak elimden kaydı.Korkunç bir sesle irkildim bardağa bişey olmamıştı neyseki. Bu bardak benim için çok önemliydi, bana eski arkadaşım Ayşin'in aldığı bir hediyeydi nereden baksanız. 5-10 yıllık.

Bi anda eskiler aklıma geldi,eski arkadaşlarım, dostlarım, komşularımız.

Eski resimler eveet! aradığım tamda buydu böyle kasvetli bir havada eskilere bakmak iyi gelirdi doğrusu. Yukarıda bulunan çatı katına çıktım gıcırdayan bi kapı ve birkaç örümcek ağı dışında pek birşey yoktu. Sonra gözüme bi koli ilişti.Hemen koliyi aldım ve odama indim.

Koliyi açtığımda bir kaç resim vardı, bir de birkaç mektup.Resimlere bakarken bi anda aklımdan geçiverdi Sevda, gerçekten çok özlemiştim onu doğduğum günden 14 yaşıma kadar hep onunla birlikteydim güldüm, ağladım, sevindim hep onunlaydı benim küçüklüğüm, bizim dostluğumuzu herkes kıskanırdı mesela, bizim dostluğumuz dillere destandı ama ne olduysa o gün oldu, Sevdalar bizim mahalleden taşındılar. Onlar taşındıktan sonra kaç gün ağladım yanlız kaldım sandım, ama arkadaşlarım vardı neyseki.Aradan günler geçince Sevda'ya mektup gönderdim, ona gelmesi için yalvardım neler yaptıysam bi kere bile beni görmeye gelemedi çünkü ailesinin işleri vardı.

Resimlere bakarken yine dalmışım ve gözümden bir damla yaş indi tam Sevda'yla olan resmimizin üstüne.Bi an aklımdan bizim dostluğumuzun bitmeyen bir dostluk olduğu, en azından bitmemesi gereken bir dostluk olduğu geçti.Ve sevdaların eski evinin olduğu adresi aramaya koyuldum belki oraya gidersem onlar hakkında bir bilgiye ulaşabilirim diye düşündüm.Ve kolinin içinde adres yazılı olan bir mektup aradım,

Eveet !

Bulmuştum bir an önce yola koyulmam gerekiyordu, Üstümü değiştirdim, montumu, beremi ve şalımıda aldım son olarak da kapının önündeki buz gibi botlarımı giyip arabaya koştum.

Arabaya bindiğimde içimde bi umut vardı.Ben Sevda'yı bulacağıma inanıyordum belki bulamayacaktım ama ben İnanıyorudum.