Bitmeyen Dostluk.

İçimde bir umut vardı

Evin bulunduğu adrese varmak üzereydim içimde kocaman bir umut vardı. Yolu yarılamıştım ve güneş batıyordu, güneş adeta harikaydı kıpkırmızı ve kocamandı bulutların arasından göz kırpıyordu bize. Arabayı durdurdum ve arabadan inip telefonumla manzaranın bir kaç fotoğrafını çektim ve yine yola koyuldum.

Geldiğimde şaşkınlığa uğramıştım. Evin olması gereken yerde inşaat vardı, etrafta birilerini aradım. Bi bakkala girdim ve genç bir çalışana seslendim.

"Merhaba ben buraya eski bi dostumu aramaya geldim de adres burası ama burada inşaat var. Buraya ne oldu böyle ? "dedim

Genç çocuk"Eyvah eyvah ! " dedi.

Şaşkınlıkla sordum"Niye öyle dediniz ne oldu."

Genç adam karşılık verdi "Burada bir yangın çıktı ve yaklaşık 25 kişiden sadece 7 kişi kurtulabildi." Dedi.

O anda göz yaşlarıma hakim olamadım ve ağlamaya başladım.Bi anda içimi kara bulutlar kapladı bir kaç dakika sonra genç adama döndüm ve ;

"Peki ya o kurtulanlar kim " dedim.

Adam oturduğu yerden kalktı ve bana bi ajanda uzattı "Bunu al içinde kurtulanların adresi ve telefon numarası yazıyor." Dedi.

Ajandayı alıp hızlıca araba bindim ve eve doğru yol aldım. Kendime engel olamıyordum, ne yapsam ne etsem yinede hıçkıra hıçkıra ağlıyordum...

Eve geldim ve hızlıca odama çıkıp ajandayı açtım.İlk numaradan başladım ilk önce aradığım numarayı bir kadın açtı,ben seslendim:

-Alo kiminle görüşüyorum

-Şeyma efendim ben kiminle görüşüyorum

-Şey, efendim ben Aysel, eski bir dostumu arıyordumda, Yangında o da varmış kurtuldu mu acaba belki tanıyosunuzdur.

-Adı neydi Acaba ?

-Adı Sevda annesinin adı Huriye ve babasının adıda Latif efendim.

-Tüüüh !

-Olamaz niye böyle diyorsunuz.

-Sevda kurtuldu ama Annesi ve Babası maalesef kurtulamadı.

-(Bi anda içimdeki o kara bulutlar dağıldı ve hemen Sevdanın nerede olduğunu sordum ama bi yandan da annesi ve babası için üzgündüm.)

Bi anda şaşkınlıktan ufak bir kriz geçirmişim ve bayılmışım.Gözlerimi hastanede açtım. Bu şaşkınlığımın nedenini sorucaksınız Sevda benim evimin bulunduğu mahallenin 5-10 kilometre ötesinde oturuyormuş. Telefonda görüştüğüm Şeyma hanım söyledi zaten ondan sonrasını hatırlayamıyorum.
Hastanedeydim ve uyanmıştım.

Gözlerimi açtığımda baş ucumda eflatun renginde çok güzel çiçekler vardı. Ve ben içeriye seslendim bi anda beyaz üniformalı bir doktor bir de hemşire geldi. Bana bir kaç soru sordular ve bir adet iğne verdiler, doktor arkasını döndü ve seslendi "Gelebilirsiniz " diye.

Ve kapı açıldı.
İçeri girenleri görünce ani bir baş dönmesiyle yine bayıldım.
...