Krew tak ślicznie spływa po nadgarstkach moich
Nie ma sensu walczyć, nikt mnie nie ochroni
Pięknie jest umierać, cudownie odpływać
Szczególnie, gdy każdy bez przerwy mnie zbywa
Zaczynam powoli, już mało brakuje
By przeciąć mą żyłę, choć ból jeszcze czuję
Pragnę się zatracić, odejść w zapomnienie
Zycie, moją duszę zmienić w nieistnienie
Zamykam swe oczy, nic mnie już nie boli
Idealny sposób, by ulżyć w niedoli
Śmierć już czuję w sobie - to właśnie ta chwila!
Mogę teraz w szczęściu na wieki przebywać
~ Żenia Ivaniuk
Informacja:
Wiersz ten powstał w październiku zeszłego roku. Nie miałam jednak pomysłu na dziesiąty, postanowiłam więc dodać go do tego tomu.
